Güneş yükselmeden kuşluk yerine
Bir adam camiden döndü evine
Oturdu sessizce yer minderine
Kızı “Bayram” dedi, yalın ayaklı
Adam “Bayram” dedi, tam ağlamaklı...

Eli öpüldükçe içi burkuldu
Konuşmak istedi, dili tutuldu
Güç belâ ağzından bir “off! ” kurtuldu
Oğlu “Bayram” dedi, sırtı yamalı
Adam “he ya” dedi, gözü kapalı...

Düşündü kış yakın, evde odun yok
Tenekede yağ yok, çuvalda un yok
Yok yoka karışmış; tuz yok, sabun yok
Avrat “Bayram” dedi, eğdi başını
Adam “evet” dedi, sıktı dişini...

Çalışsa ne iş var, ne cepte para
Dağ oldu içinde büyüyen yara
Dikti gözlerini karşı duvara
Takvim “Bayram” dedi, silindi yazı
Adam “öyle” dedi, bağrında sızı...

Döndürse yönünü herhangi dosta
Yaralı, gariban, dul, yetim, hasta
Yıllar, aylar, günler erirken yasta
Yer-gök “Bayram” dedi, ağzını açtı
Adam “Bayram” dedi, evinden kaçtı!..

     Üstat Abdurrahim Karakoç şiirinde de anlattığı gibi“ tenekede yağ yok, çuvalda un yok. Yok yoka karışmış; tuz yok, sabun yok…”  günümüz bayramını özetlemiş.

Yoksulluğun fing attığı ülkemizde, artık şekerin de tadı kalmadı. Her geçen gün, geçen ay, geçen yıl garibanın küfesine yoksulluktan başa bir şey girmez oldu. İnsanlar zaruri ihtiyaçlarını karşılamakta zorlanırken, bayram geldi diye nasıl sevinsin?

     Bu ülke, bu devlet ve bu halk bunları hak etmiyor. Varlık içinde yokluk yaşıyor. Birileri kuru ekmek bulamazken, birileri de bal, kaymağı sofrasında eksik etmiyor. Ve çıkıp ekranlara adillikten, adaletten, şükürden bahsediyor. Din gölgesinde söylenen sözlerin pekte tesiri olmuyor artık. İnsanlar neyin ne olduğunu artık görüyor.

     Eski bayramlarda, bayrama günler kala çarşı, pazar insan selinden geçilmezdi. Alışverişler yapılır, üst baş alınırdı. Günümüz bayramlarda ise insanlar bayram şekeri alamıyorlar. Bayramlarda eski bayram değil artık.