Hukukun üstündeki güç

Türkiye'de iktidara gelen siyasi partiler, hukuk başta olmak üzere devletin iç dinamiklerini kendilerine göre dizayn ettiler, bu minval de çalışmalar yaptılar. Bu hukuksuzluk kervanına zaman zaman muhalefet partileri de katıldı.

Herkes hukukun bir ayağını kendine doğru çekti/çekiyor. Kimi siyasi parti liderleri bazı davaların savcısı olurken, kimi liderler de bazı davaların avukatı oldu.

Adalet birilerinin arka bahçesi oldu. Bazı siyasiler rakiplerine karşı hukuku silah olarak kullanırken, politikacılar ise hukuku kendilerine zırh, kalkan olarak kullandılar.

Bu ülkede hukuk, hukuk olmaktan başka her şey oldu. En çokta siyasilerin kuklası oldu. Oysa hukuku kendi kendini haline bıraksalar herkes görevinin ne olduğunu bilir, işine yapardı.

Bir devleti ayakta tutan dört sütundan biride, adalettir. Adalet sakatlanırsa devletin bir ayağı kırılmış olur. Devlet topallar.

Hukukun üstünlüğünün olmadığı bir ülkede hak, hukuk başta olmak üzere fikir özgürlüğü, temel hak ve hürriyet özgürlüğü, demokrasi sözde varlığını sürdürürken, özde varlığı bir mana ifade etmez artık.

Hukukun üstünlüğünün olmadığı bir ülkede ekonomik istikrar olmaz, yabancı sermaye, yatırımcı korkar gelmez. Çünkü kendini güvende hissetmez. Para güveni sever, istikrar ister, yatırımcı kendini güvende hissetmek ister. Bunların olması için de hukukun üstünlüğünün olması lazım.

Çete liderlerini, uyuşturucu baronlarını, tecavüzcüleri vs. Çıkartmak veya cezalarını azaltmak için yasa yapmak hukuk devletinde olmaması gereken bir şey.

Kanun tanımayanların dışarıda olduğu, hakkını, doğasını savunanların içerde olduğu, siyasi intikam almak için fikrinden dolayı içerde olanların olduğu bir toplumda orda hukukun üstünde bir güç var demektir.

Gelişmemiş ülkelerde siyasi otorite her şeyin üstünde yer alır. Adalet siyasilerin keyfine kalmıştır. Unutmayalım ki hak, hukuk herkese lazım.

Adalet bir toplumun göz bebeğidir. Maalesef yavaş yavaş devletimiz topallaşıyor iken, göz bebeğimiz ise körleşiyor.