Gelişmeye, dönüşmeye kapalı, red ve inkar politikasının amiral gemisi, Türkiye’nin en tutucu partisi tekçi, inkarcı Kemalist CHP, yüzyıllık asimilasyoncu devlet politikasından vazgeçmiyor, ülkenin içinde bulunduğu derin kaos ortamının, dahası giderek büyüyen siyasi krizin gerçek nedeni olan Kürt sorununu gündemine almıyor, tartışmaya açmak istemiyor, ısrarla çözüm üretmekten kendisini men ediyor, bu konuda bir adım dahi atmak istemiyor, mevcut statükonun korunması adına direniyor.
Yaşanan hukuksuzlukları, giderek artan baskı ve şiddet ortamını demokratik siyasetin önünü açacak bir imkan, iki yüzyıllık Kürt sorununun çözümüne yönelik bir fırsat olarak görmüyor. Bilakis iktidarın Kürt sorununun çözümü konusunda bekletilmeye alınmış açılım siyasetinin belirsizlik halinden memnun, bundan nemalanmak istiyor.
Kürtlerle barışmaya hazırlanıyor gibi görünmeye çalışan iktidarı alt etmenin, çözüm olasılığını boğmanın dışında bir hedefi olmayan CHP’nin kurmayları, yarım asırdan bu yana rakiplerine kaptırdıkları devleti ele geçirme, iktidarı devralma, inkar ve imha siyasetinin başına geçme, kendileri açısından dört başı mamur Kemalist ideolojiyi yeniden hortlatma yoluyla bir yüzyıl daha Kürtleri ezebileceklerini, red politikasının ömrünü uzatabileceklerini, elbette demokratik kamuoyunu, iktidarın antidemokratik baskıcı politikalarından muzdarip kitleleri manipüle ederek oyalayabileceklerini, böylece zevahiri kurtarabileceklerini, durumu bir süre daha idare edebileceklerini sanıyor.
Üstelik sırtını sıvazladıkları, meydanlarda isimlerini sık sık zikrettikleri, mavi boncuk dağıttıkları kimi Kürtleri, Alevileri, sosyalistleri, demokratları, kadınları, öğrencileri, Kemalist cepheye konsolide edilen ırkçı kimi çevreleri yedeklerine alma yoluna giderek bunu yapmaya çalışıyorlar. Ancak büyük yanılıyorlar.
Bugün esameleri bile okunmayan Ortadoğu’daki benzer partilerin, iktidarların durumu ortadayken yüzyıl öncesine ait asimilasyoncu, inkarcı tekçi siyasetten bir defa daha sonuç almaları mümkün olmayacaktır. Alternatif iddiasında olan CHP, ya dönüşerek iktidara gelecek yada birkaç sokak eyleminden sonra kendi içinde sönümlenecektir. Ne Silivri cezaevine kapatılan Ekrem İmamoğlu, ne yaşanan ekonomik kriz, nede iktidarın içinde bulunduğu siyasi bunalım, ne iktidarın metal yorgunluğu CHP’yi iktidara taşıyamayacaktır.
Hiçbir toplumsal kesimin daha fazla hukuksuzluğa, sürdürülmez bir hal almaya başlayan yoksulluğa, giderek yoğunlaşan baskı ve şiddet ortamına sabrı kalmadığı, geniş halk kesimlerinin büyük bir arayış içinde olduğu ortadadır. Bölünme, parçalanma, “gidecek başka bir yerimiz yok” sendromundan kurtulmuş, Kemalist elitin üsttenci dilini, aklını, korkularını bir kenara bırakmış, Türkiye’nin tüm halklarına kazandıran kent uzlaşısı pratiğini aşan, rejim mağduru Kürtlerle demokratik siyaset zemininde buluşmuş bir CHP’nin önü açıktır. Tek çıkış demokratik topluma ulaşmaktır, demokratik cumhuriyeti inşa etmektir, başka da hiçbir yol yok…