Madem o kadar mühim bir şey neden bacak arasına düşüyor?

Hani önemli şeyleri kalbimizde taşırdık?

Bizim için kutsal olan şeyleri yerden kaldırıp yükseklere koyardık hani?

Yok öyle bir şey. O, toplumun görsel sahne şovu. O, toplumun nispet yapma çabası.

İki tane eşi var ama namuslu, erkek evladının da muhtemelen iki eşi olacak ve birçok da dostu…

Ama namuslu.

18 yaşına geldiği gibi genelev kapısının yolunu tutacak ama namuslu.

Toplumun dayattığı cinsiyet rolünü oscarlık bir performansla oynayacak yetmeyecek eve döndüğünde kız kardeşine namus naraları atacak. Kendisi tam teşkilat, donanımlı namus abidesi ya…

Kızı cama çıksa ne işin var camda gir içeri, eşi markete gitse ne işin var markette elin adamıyla muhabbete girme der. Oysa kendisi bir kadın görse muhabbet etmek ve ilgisini çekmek için taklalar atar. Namus, psikolojik bir hastalığın coğrafik dışavurumu… Namus, bencil bir bilincin başka bir bedende benlik arama çabaları…

Cidden bu kadar mühim mi bu kavram? Bir dinin gerekleri gibi dogmatik sınırları mı var? Birinin namussuz olduğunu belirleyen kriter ne? Ya da hangi paravan tavırlar insanı namuslu yapar?

El alem ne der?

Ne derse desin çok mu mühim?

Sen açsın, açıktasın el alem gelip doyuruyor mu?

Düşkünsün, hastasın gelip bakıyor mu?

Yok!

Ama el alemin karaladığı kızın, çorbanı yapıp önüne koyar. Yatalak olursun gocunmadan altını temizler. Niçin biliyor musun? Namus olduğun için değil. Baba olduğun için, onun kutsalı olduğun için.

Oğluna karpuz seçer gibi eş seçersin. Kızını bir erkekle konuşurken görsen cinnet geçirirsin. O kızın da bir kalbi yok mu? O, sevemez mi? Severse ölür değil mi?

Oğluna, “oğlum ayakkabı ayağına vurursa çıkar at” diyerek imam nikahlı eşini hiçbir hak gözetmeksizin mağdur edip ortalıkta bırakacak kadar namuslusun. Ama görücü usulüyle evlendirdiğin adam kızına şiddet uygulasa bile “kızım başımızı öne eğdirme boşanırsan el alem ne der” diyebilecek kadar da riyakarsın. Bu mu namus?

Seçim ve tercihlerinden dolayı kızına kefen biçecek kadar gözün dönmüşse bana namus naraları atma arkadaş. Bana ya da topluma kendini kanıtlama çabasına girme. Madem namuslusun oğluna tanıdığın toleransı kızına da tanıyacaksın. Namusmuş… Namus et parçasına düşüyorsa kes at, taşıma. Namusmuş… Sen öldüğünde çürüyen şey, kurtçuklara, çiyanlara meze olan şey… Neymiş, namusmuş.

Değil işte. Namus, bir başkasını kendi bedeniyle sınırlandırıp onun üzerinde hak iddia etme olayıdır. Yani haksızlıktır. Namus sözde olmalı, özde olmalı. Namus dişiliğin kavramı değil. Tamamen kişilikle ilgilidir. Birini sevmek, biriyle birlikte olmak, birinden ayrılmak, birine itaat etmemek namussuzluk değildir. Yalan söylemek, birinin canına kıymak, birinin özgürlüğünü kısıtlamak namussuzluktur. Zayıfı ezmek, güçlüye el pençe divan durmak namussuzluktur. Dört kadını bir kümese tıkayıp o kümesin horozuymuş gibi o kadınları kontrol etmeye çalışmak namussuzluktur. 14 yaşındaki bir kızı kendi rızası dışında 70 yaşındaki bir dedeye satmak namussuzluktur. Vicdana değil de bacak arasına danışmak namussuzluktur. Bir kadından düştüğünü unutarak bir kadını düşürmek namussuzluktur.

Tarık Aziz