Yokluğun, fukaralıkla harman olduğu şehir…

İnsanları onurlu, gururlu… yokluğun belini büktüğü kadim bir şehir…

Asaleti, asiliğinden gelen onursuz bir yaşamdansa, onurlu bir ölümü şerefli gören onurlu bir halkın şehri Diyarbakır.

Açıklanan en son verilere göre en mutsuz şehirler kategorisinde Diyarbakır ilk sırada geliyor. Bu sonuca şaşırdık mı? Tabiki hayır. Siyasilerin insanları sesimden seçime hatırladıkları, bürokratların halka eşit seviyede davranmadığı, adam kayırdığı, belediyelerin yap boz oyunundan başka bir şey yapmadığı, halkın sorunlarıyla kimsenin ilgilenmediği, en basit altı aylık iş kur programlarına dahi insanları para karşılığında kendi cenahında olanları işe aldıkları bir ortamda en mutlu il Diyarbakır olacak hali yok.

Ekonomik sıkıntının kapı kapı kol gezdiği, işsizliğin her haneye uğradığı, yokluğun/yoksulluğun fing attı bir şehirde nasıl mutlu olunur ki.

Orantısız gücün kullanıldığı, adaletin adamı ve parası olana var olduğu ama gariban ülke evladına suç sayıldığı, korku ikliminden insanların susmak zorunda kaldığı, seçtikleri Belediye Reisleri yerine, demokrasi tercihleri hiçe sayıldığı bilmedikleri bürokratların kayyum olarak geldiği, sıradan bir vatandaşın bir idareciyle görüşüp, meramını anlatmak istediğinde kapıların yüzüne kapandığı, muhatap bulmadığı bir şehirde siz ne bekliyorsunuz, en mutlu şehir olmasını mı?

Uyuşturucu satıcılarının sokak başlarında ve okul önlerinde rahat rahat gezdiği, onları uyaran muhtarları ölümle tehdit edildiği, fuhuş yaşının gün geçtikçe düştüğü, şantaj ve tehdittin eksik olmadığı, dört kişinin bir araya gelerek organize suç haline geldiği, hırsızlığın eksik olmadığı bir yerde en mutsuz şehir seçilmesi gayet doğan, en mutlu şehir seçilmiş olsaydı şaşırırdık.

Babaların, çocukları uyurken harçlık istemeleri için sabah erkenden iş bulma umuduyla evden çıktıkları, iş bulmayınca çocuklar uyuyana kadar kahve köşelerinde bir iki çay içip, çocukların uyumasını bekleyen, içtikleri çayı borç yazdıran kimsesiz şehrin, sahipsiz insanı mutsuz olmuş çok mu?

Peki ya anneler, elleri öpülesi anneler yokluğun yürekleri yangın yerine çevirdiği, ekonomik krizin mutfağı tar u mar ettiği, evin dert küfesini sırtlayan anneler… kimsenin onların halinden haberi yok. Tek dertleri çocukları olan cennet kokulu annelerin bunca sıkıntı, derdin içinde mutsuz olmaması mümkün mü?

En mutsuz şehir sıralamasında Diyarbakır’ın ilk sırada yer alması yukarıda saydığımız nedenlerden dolayı bizi şaşırtmadı.

Birileri mutlu olsun diye, koca bir şehri mutsuzluğa mahkum ettiniz.