Amed’in, nam peşinde koşan ve ne yazık ki halen namsız iki şehir çocuğu Sur sokaklarında gezinirler. Gidecekleri yere kestirme ararken aralarında uzmanlık gerektiren tartışma başlar. Kestirme sokak acaba neresi? Diye. 

Faça Muro’nun çetosu  Pıreze  Mıçe, her zaman ki atılgan haliyle konuya atlar: 

-Muro abe solda ki sokaktan gidelim. Sağda ki sokak quçe çıkmaz. 

Her zaman ki gibi bilgiç abe tiriplerinde olan Muro,  nüktedan bir ses tonuyla: 

-sokakları bana mı öğreteceksin. Düş önüme sağda ki sokaktan gideceğiz. 

 Sağ omuz epeyce sağda, emitasyon marka ayakkabılı adımlarla , sokağın hiçbir yere çıkmadığını, quçe çıkmaz olduğunu anlarlar. Mıçe , haklılığının pişkin sırıtık gülüşü ile Muro abesine bakar ama bir şey demeye çekinir. Muro ise yanılmışlığına gerekçe aramakta çok gecikmez. Eee şehir çocuğu dediğin ayığ olur(!) Ellerini arkasında birleştirip göğsünü kabartarak tok bir sesle:

-kim? bu sokağı buraya ne zaman koymuş? 

Çok istedikleri ama çaktırmanın icap etmediği enselerini kaşımadan gerisi gerisine, doğru olan sokağa kırık adımlarla yol alırlar. 

Aslında bu diyalog bize ülkenin son siyasal süreçte yaşadıklarına küçük bir emsal niteliğinde.  Özellikle son altı yılda, çok keskin ve beklenmedik bir şekilde “bu kadar da olmaz, yok ya bu da mı? …” denilen her şeyin fazlasına, gecenin sabaha evrildiği  saatlerde, kapısı kırılan mekanlar ile uyandık. Aslında geleceğe umutla bakan zihinlerin ve kalplerin, kırılan kapıları demek belki de daha doğru. 

Evet ülke de yaşayan büyük çoğunluk (ucunda cezaevi olduğundan kaynaklı mecburen politik(!) davranmak zorunda kalan) sessiz ve içinden haykırarak; “sağda ki sokak quçe çıkmazzz!!! diyor. 

Önlerinde ki prompter’dan kaynaklı olsa gerek seslerinde ki nüktedanlığı yitirmiş olanlar ise yanlış sokakta ısrarlı. Kibirli ve ben merkezci adımlarla yanlış sokakta, quçe çıkmaza doğru hızlı adımlarla yol alıyorlar. Sanırım yolun sonunu görmeden de dönmeyecekler gibi.  

Hakikat çıplaktır ve hiçbir yanlış üstünü örtemez. Biz yine de üzerimize düşen tarihi ve vicdani sorumluluk gereği çığlık atmaya devam edelim. 

-yolun sonu Quçe Çıkmazzzz!!! 

Unutmadan merakımı bağışlayın lütfen; kayıp atlar dizisinde son bölüm de ne oldu? . Ayrıca rakamlı mevzuya girme gereği duymadım, hem yasak hem de yeterince anlaşılmış bir konu sanırım(!).  

(Pıreze:  içi boş, olduğundan ve göründüğünden farklı olan. Çeto: yardımcı. Quçe:sokak.)