Ekonomik kriz derinleşerek devam ediyor. Enflasyonun artması alım gücünü düşürüyor. Asgari ücret açlık sınırının altında kalıyor. Asgari ücretliye ve emekliye zam bütçeye yük olarak görülüyor. ‘Kemerde sıkacak delik kalmadı.’ ‘Artık geçinemiyoruz.’ Feryatları her gün medyada en çok yer tutan haberler arasında yer alıyor. Tasarruf tedbirleri daha çok açlık ve yoksulluk koşullarında yaşayanlardan bekleniyor.

Kemeri hep aşağıdakiler sıkıyor. Zaten tasarruf yapamayan kesimlerden fedakârlık yapmaları bekleniyor. Bu kesimlerin yapacakları tasarruf ancak; kemerlerin biraz daha sıkılması ve yediklerinden, içtiklerinden biraz daha kısıntı yapmasıdır. Bu yüzden çarşı pazara gidenler kilodan taneye, taneden dilimle almaya düşerek yapabileceği en asgari tasarrufu yapıyorlar. Derin bir yoksulluk girdabı içinde umutsuzca bocalayıp duruyorlar.

Peş peşe gelen elektrik, doğal gazdaki yüksek zam artışlardan sonra şimdi iletişimde de aynı oranda zamlar yapıldı. Zaten enerjideki her artış otomatik olarak bütün tüketim ve kullanım eşyalarına yansıyor. Bu zamlar da önümüzdeki süreçte çarşı pazara yansıyacaktır.

Eskiden bir çalışan emekli olduğunda alacağı tazminatla bir ev ve araba alabiliyordu. Artık bunlar hayal oldu. Ama maddi durumu iyi olanların lüks tüketim harcamalarında hiçbir değişiklik olmadan hayatları güllük gülistanlık ortamlarda devam ediyor. Sermaye sahibi kişiler ve şirketler bir biçimde bu vergilerden kurtuluyorlar. Ama ücretlilerin vergileri maaşlarından anında kesildiği için kaçarları yok.

Üreticilerin dert ve sorunları da ayrı trajediyi oluşturuyor. Üretiyor ama maliyetini kurtaramıyor. Tarlada birkaç liraya elinden çıkarmak zorunda kaldığı ürün market ve çarşı pazarda katlanarak tüketiciye ulaşması da çözülmesi gereken bir sorun. Kazanamayan üretici üretip üretmeme konusunda kararsız kalmaya başlıyor. Masrafını bile kurtaramadığım ürünü niye üreteyim diyor. Üretimle hiç alakası olmayan ara kesimler üretende kat be kat kar elde ederken, piyasalar nasıl düzelecek, insanların alım güçleri nasıl artacak? Tarlada birkaç liraya alıcı bulamayan sebze ve meyvelere markette, pazarda nasıl onlarca liraya fırlıyor.

Tasarruf tedbirleri gündem olurken; kimlerin nasıl tasarruf edecek. Emekliler ve yoksullar kiralarını, faturalarını bile ödeyemez durumdayken neyden tasarruf edecek?

Vatandaşın yaşadığı bu derin yoksulluk karşısında sendikaların ve muhalefet partilerinin çözümleri, önerileri ise ayrı bir sorun. Günlük söylemlerin ötesine geçemeyen konuşmalar. Muhalefetin muhalefetsizliği vatandaşı kendi derdine yanmayla baş başa bırakıyor.