Kor yüreği kan revan bir deli ozanım ben!

02 Ağustos 1955 Tokat/Almus/Kadıköprü köyünde doğdu. Amasya Kız Öğretmen Okulunu bitirdi. Sonrasında AÖF Eğitim Ön Lisans programını tamamladı. Yurt içi ve yurt dışı çeşitli eğitim programlarına katılarak özel eğitim formasyonu aldı. MEB’de yirmi yıl öğretmen, yazman ve araştırmacı olarak görev yaptıktan sonra çeşitli özel eğitim merkezlerinde öğretmen yönetici ve refleksolog olarak görev yaptı. Halen Ankara’da yaşamaktadır. Üç şiir kitabı: HECE MAVİSİ / AYRIKSI ÇİÇEKLER/ KİMSESİZ ŞİİRLER ve öykü kitabı YALAN RÜZGÂRI ve özyaşam öyküsü CEREN’SİZ OLMAZ.

HECE MAVİSİ şiir kitabı, ‘’Ben ki endemik bir türüm/Her türlü açlığa körüm/Kendi içsel döngüm ile/Ancak sevgi büyütürüm’’ dizeleriyle başlıyor!

‘’Güneş yemiş inci gibi sen yeter ki parla e mi/ Osmancık pirinci gibi tuttuğunda bende demi/ Ergen kız sevinci gibi çınlatarak şu âlemi/ Baş üstü selamı çakar yol alırım sen dert etme’’

‘’Sen her mevsim ünle beni ben beslerim aşkla seni’’ / ‘’Sana uymak kim bilir uyanmak ne güzeldir’’ İlk kitabına adından da anlaşılacağı gibi geleneksel şiirin kalıpları ve havasıyla yazan şairimiz; dünyasal, tensel çağrışımlı dizelerden hemen sonra dinsel bir havaya giriyor.

‘’Yönüm Kâbe yönünde iki çeşme durunca’’

‘’Elim bebek İsa ile vaftiz edilip aklandı/ Kulağına ezan ile adı okunup taklandı/ Hahamların cübbesi ile yıllar yılı kundaklandı’’/‘’Ben Anka’nın önlüğünde Kaf Dağı’nı aşıyorum’’

‘’Dünya beni cezbetmiyor ne pul ne alların/ Sırça saray billur köşkler bana lazım olmuyor’’ diyor. ‘’Sen her gece usul ince girdiğinde düşüme// Sen gidersen ben buz solur yüreğimi dağlarım’’/ ‘’Yeşil mi mavi mi yoksa ela mı/ Gökçe gök mü gül goncası gözlerin’’ Ve sonrasında uyarıyor:

‘’Çalakaşık el aşından sakın lokma alma gönül/ Bakmaz çoğuna azına hançerende inler durur’’

Ve söz geçmez şair yüreği: ‘’Yürek denen şu bir yumruk dur duraksız serçe var ya/ Ulaşmadan hiç kimseye sollar işmar ede ede’’

Ve düşkırıklığı: / ‘’Çalı çırpı cinsinden bir bitkiydin aslında/Dağ gibi algılamam zihnimin oyunuydu/ Eşindiğin çöplüğün bir nevbahar faslında/ Bağ gibi algılamam zihnimin oyunuydu’’ dedikten sonra: ‘’Gerekçeni sorgulamak ne haddime Şahlar Şah’ı/ Merak edip duruyorum niye yarattın insanı’’ diye de ekliyor.

Ve aşkına sesleniyor: ‘’Mecnun sensen ben Leyla’yım Yusuf isen Züleyha’yım’’

‘’Yayla çiçeğim diyordu yüreğimi okuyordu’’ /‘’Küstüğüm kadar sustuğum ey son muradım nerdesin’’

Ve sitemi: /‘’Düşe dalmak yaşamaksa yaşıyorum gözüm aydın’’

Ve bir de en sevgili yaşama sebebine, CEREN’ine söyledikleridir: ‘’Gönül kuşum sarı gülüm/ Kırık dalım lâl bülbülüm/ Eksiğin yok fazlan pek çok/ Boynu bükük mor sümbülüm//Her şeyimin en şeyisin/Yavrum kuzum ad adaşım//Hem annem hem kızım oldun ömrümü ömrüne kattım’’ ‘’Sensin derdim sensin tek çare/ Kara sevdam gönül yaram’’

Allah onu ve en sevdiğini, birbirine bağışlasın!

Kafkasya kökenli Çerkez kızı şairimizin şiir coğrafyası geniştir. Orta Asya’dan, Ergenekon’dan Ortadoğuya ve dünyaya: ‘’Sana doğru akar durur Dicle sökülüp ilinden// Ve özlemin aleviyle Fırat dökülür dilinden’’

Acı saptamaları da çoktur: ‘’Kopuk buzullar gibi her daim eriyorsun/ Var mı hiç etrafında selam alan bir dostun’’

Yaratanla bağı kesintisizdir: ‘’Gönül aklın ak sarayı/ Aklayan Rabb’ime şükür/ Ak saraydaki karayı/ Paklayan Rabb’ime şükür/ Etmezsem yüzüme tükür’’

Ve şair olsun da aşksız olsun, olur mu? ‘’ Unutup yüreğimde açtığın şirpençeyi// Bu katliam andırır Halepçe’yi/ Halde böyle iken söz edip aşktan meşkten/ Onarmaya yeltenme hayır gelmez bu köşkten’’/ ‘’Değsin mi sevgili diline dilim// Densin mi sevgili beline belim’’

Ve geçmişin hesabı: ‘’Çocuktum ufacıktım denilen yaşlarımdan/ Çağlayan bir ırmaktım sana geldiğim zaman’’

Hayıflansa da yine ‘’Gül açan yanakta bal da güzeldi’’ ‘’Asumana gelince gönlümün aylasını/ Eşkıya yüreğimden bin debi Nil akıyor/ Hafakanlar basınca aklımın yaylasını/ Koy verdim her eğimden lir çalıp zil takıyor’’

Ve ‘’sevdasına’’ yazdığı ‘’Yakmışsın kuzineyi yüreğinle Türk beyi/ Ünlemeye ne hacet bacanın sesi yeter/Sırtındaki yeleğin içliği tenim kokar/ Diz dize tana değin göze uyku mu akar’’

HECE MAVİSİ’nin ardından, şairin dizginlenemez yüreğini daha bir gözler önüne serdiği AYRIKSI ÇİÇEKLER kitabı; günümüzün hiçbir kalıp dinlemeyen şiirleriyle başlıyor. Kendi içinde iç ritmini koruyan, serbest şiirler… Sorun da burda başlıyor. Şiirsellik ve ses düzeni önemli. Ve bir de ‘’sol, sosyalist, burjuva…vb.’’ kavramları deşmesi nomal de şiire yedirememesi kötü! Ne anlatılacaksa şiirle: ‘’Şiirler okurdum/ Anneleri gelinceye dek kuş yavrularına/ Hiç kar yağmazdı dağlarıma/’’

Ve şair yüreği coğrafyası güzeldir: ‘’Anadolu akarım her yöreden isim isim/Gelincik açar/Gözyaşı eserim her mevsim’’ NERMİN AKKAN, anadan doğma şair yüreğiyle yola koyulmuş geliyor! Yolu açık olsun diyorum.

Üstsüz

‘’Kadın/ Minicik/ Minnacık/ Kök kök yüreği orman/ Dalbudak başı yaprak yaprak/ Hanımeli melisa erguvan akasya/ Gök gök harman gözleri/ Yel yel/ İmbat lodos meltem poyraz karayel/ Çın çın kahkaha/ Hercai her bir taraf/ Sarı mor/ Vişne çürüğü pembe/ Cam göbeği laci/ Hercai mi hercai/ Binlerce jonathan göbeğinden firari/ Üstsüz/ Üstü başı/ Çıplak/ Yalın ayağı/ Baştan ayağı’’

Gözlerin Kokuyor

‘’Pal menekşesi kokuyor gözlerin

Ayaklarım çimleniyor birdenbire

Çiçeklerden geçip kelebekler

Dilime konuyorlar

Arılar ballarını bırakıyorlar boynuma

Koynumda minik bir kurbağa cana geliyor

Kaval ney lir mızıka

Dansa kaldırıyor beni

Yeşavi bir selvinin altında

Gözlerin kekik

Gözlerin yemlik