Düşünce özgürlüğünü öyle damlara çıkarak bağıran insanlarda aramayın.. Barış Manço.

Merhum Sanatçı Barış Manço bir söyleşide seyircilerin arasından bulunan bir genç düşünce özgürlüğü için ne yaptınız sorusunu yöneltmiştir. Aralarında geçen diyalogda şu cümlesi hafızama kazınmıştır. “Düşünce özgürlüğünü öyle damlara çıkarak bağıran insanlarda aramayın”.

Düşünce özgürlüğü denilince akla ilk gelen karşıt fikri kabul ettirme gibi bir tanım olarak hayatlarımızda yer ettirilmiştir. Esasında düşünce özgürlüğü karşıt fikirden çok farklı fikirlerin bir arada özgürce dile gelmesidir. Bir bahçe düşünün renk renk çiçeklerle dolu her çiçek kendi dünyasında açıp yapraklarını döküp sonra yeniden tomurcuklanıyor. Hayatta bir bahçe insanda çiçek gibi. Bu yüzden insanoğlu var olduğu sürece fikir zenginliğini özgürce yaşamalıdır.

Düşünce özgürlüğünü yansıtan sanatta bu yüzden zaman zaman araç görevi görmektedir. Farklı yapılarda ki düşünceleri aktarırken kişiler sanatın varlığından yararlanırlar. Kimi zaman bir tabloda gizlenen mesaj, dile gelen şarkılarda bir söz belki de seyrettiğiniz filmde bir rol olarak karşımıza çıkmaktadır. Bunun yanı sıra geri kalmış toplumlarda farklı fikirlere pranga vurulmaktadır. En büyük sebebi ise tek bir fikri doğru kabul ettirip yeni bir bakış açısının doğmasını engelleyerek insanları “Düşünce Kölesi” yapmaktır. Ve baktığınız zaman düşünce özgürlüğüne yer verilmeyen toplumlarda maalesef sanatında yok sayılması paralel bir şekilde kendini gösterir.

Kısaca Dünya’nın neresinde olursa olsun öncü, idol olan kişilere büyük görev düşmektedir. Her koşulda düşünce özgürlüğünün kapılarını ardına kadar açmak için fikirlerden ve fikirleri ifade etmekten vazgeçinilmemelidir. En yakın örnek İran rejiminde gördüğümüz gibi sanatçılar idealistler, özgür düşünce için mücadele vermektedirler.

Bizlerinde düşünce özgürlüğünün sonsuzluğa uzandığı, bahçelerimizin renk renk çiçekler açtığı günlerin olmasını yürekten diliyorum.