Güzelliği, kendimiz dışında düşünemeyiz. İyilik ve mutluluğun kaynağı insanın kendisidir. Sevginin öz anlamı da budur.

İyilik ve mutluluk insan olmanın özüdür. Yaşam, iyilik ve mutluluk üretiyorsa, orada doğruluk ve güzellik vardır. Burada irdelememiz gereken temel nokta, güzelliği ele alırken, temelimizin ne olduğudur. Öze dayalı bir güzellik, biçimini de bu bütünlükte geliştirecektir.

Özün Kendisi

Özün kendisi önemli olunca, dayandığı temeller de önemli olmaktadır. Özü kötülüklerle dolu olan bir insan ve yaşam, mutluluk ve güzellik oluşturamaz. Güzellik ve mutluluk olmadığı yerde sevgi ve aşkın bir değeri de olmaz. Hatta güzellikten, yaşamdan sevgi ve aşktan bahsedilemez. Bahsedilse de bunlar geçicidir. Kendisiyle gerçek bağı olmayan, yaşamla ilişkilenmeyen, güzellik özüne dayanmayan, sevgi özünden kopuk olan, her şeyden kopuktur.

İnsan Özü

İnsan yaşamına bu bütünlük içinde baktığımızda, güzel olan yönler bulamayız. Doğruluğunu yakalamış insan ve toplum güzel olandır. Eşit ve adaletli, gören, paylaşım esasına dayanan bir güzelliktir. Yaşam; yaratıcılığıyla, dostluğuyla, katılımcı ve kolektif ruhuyla bu güzelliği oluşturmakta ve zirveleştirmektedir.

Dünya Gerçekliği

Dünya insan gerçekliği bunun dışında hareket etmektedir. Problemin kaynağı genel olunca, problemi görmek zor olmaktadır. Oluşturulmuş olan hayatın derin izleri, tüm insanları sarmakta ve aynı kaynaktan beslenmelerine yol açmaktadır. Kaynak aynı olunca problemin kendisi de tüm dünyada buna yakın durmakta ve yaşamaktadır. Çözüm; bu gerçeği görmek ve aşmaktadır. Bu gerçek görülmediğin de, aynı problemli yoldan devam edilmekte, aynı iz sürülmektedir. Problemli bir algı, problemli hayatlar üretir ve bunu yaşamaya devam eder. Tüm inşalar ve kurumlaşmalar bunun üzerine yapılır. Bu gerçek görüldüğünde her şey tersine döner. Önemli olan hatalı zihinden çıkmak ve hatalı yaşamlara son vermektir.