Başta yaşam koşullarımız olmak üzere bir dizi sorun çoğumuzu karamsarlığa ve yarınlara olan güvensizliğe sevk ediyor. Bu ruh halimizin kötü olmasında muhalefetsizliğin önemli ve belirleyici payı vardır. Seçimler öncesi süreçte sürekli ekranlarda olan partiler, seçim sonrası artık görülmez oldular. Her derdimize çare olacaklarını ve sorunlarımızı çözecekleri her defasında dile getirenler birden sus pus oldular. Kendi kabuklarına çekilerek, bizim sorunlarımızın çözümünden uzaklaştılar. Aynı masada yer alanlar birbiri suçlamaya, parti içi çelişkiler parti içi iktidar kavgalarına dönüştü. Dolayısıyla kendi içinde sorunların halledememiş partiler toplumun can alıcı sorunlarına nasıl çözüm olacaklar. Bu sıkıntılı ve zor günleri atlatmasında nasıl umut olacaklar sorusu insanların kafasını karıştırdı. Umutsuzluk derinleşti.

Herkesin bildiği gibi demokrasi muhalefetiyle birlikte anılmaktadır. Etkisiz bir muhalefetin olduğu yerde ne kadar demokrasi sorunu ortaya çıkağına göre, muhalefet partilerinin bir an önce bu seçim yenilgi ve parti için iktidar çatışmalarına son vererek toplum sorunlarına çözüm konusunda yoğunlaşmaları gerekmektedir.

En sıkıntılı zamanlarda ortada olamayan muhalefet yarın ki seçimlerde seçmenlerinin karşısında neler söyleyecektir. Muhalefetin olmadığı sistemlerde demokrasi değil otoriteleşme olacaktır. Bunun sorumlusu da başta muhalefet görevini yerine getiremeyen partilerdir.

Muhalefet partileri neredeyse her konuşmalarında demokrasinin gerilemesinden sıkça yakınıyorlar ama bunda kendi zafiyetlerini de görmek istemiyorlar.

Burada kendini toplumsal sorunlardan yalıtmış, kendi kabuğuna çekilerek kendine küçük dünyalar yaratmış olan bireylerin ve sivil toplum örgütlerinin de rolü vardır. Bu durumda olan bireylerin ve partilerin muhalefet olabilmesi, çözümler üretmesi de söz konusu olamaz. Burada muhalefet partilerinin kendilerinin ne kadar muhalefet olduklarını da sorgulaması gerekiyor.