2020 yılı daha önceden umut edildiği gibi geçmedi. Neredeyse tüm sorun ve sıkıntıların peş peşe geldiği bir yıl oldu. Yaşadığımız sıkıntılar yetmiyormuş gibi bir de Covid-19 belası geldi. Sorunlarımızı daha da katmerleştirdi. Gelecek yıl için kafalarımızda sorulara cevap bulmakta zorlanıyoruz. Acaba yaşadığımız 2020 gelecek yılın habercisi mi olacak? 21’i de yaşadık sayamayacağımız bir yıl mı olacak? Ama 20’de yaşadıklarımızı göz önüne getirdiğimizde önümüzdeki yılda umutlu olacağımız, dalına tutunacağımız neler var diye sorguladığımızda elle tutunur çok az şeyin olduğunu görüyoruz. Bu küçük dallar bizi ne kadar ayakta tutacak bunu biraz da yaşayarak göreceğiz.

Hep umut dolu olmamız gerekiyor. Yaşam devam ettiği müddetçe umut da var olacaktır. Bu duygu ve düşünce yaşamı sürdürmemizin en önemli gerekçesidir. Umutlu olacak duygu ve düşüncelerimizin zemini ve dayanakları ne kadar güçlü olursa yaşama sarılmamız, yeteneklerimizi ortaya çıkarmamız da o denli yaratıcı ve yol gösterici olacaktır. 

Umutlu olmak güven duymakla da yakından bağlantılıdır. Her akşam medyada yapılan açıklamalara o kadar güvenimiz sarsıldı ki; sorunlar girdabı içinde nefes almaya ve umutlu olmaya çalışıyoruz. Ekonomiden iklimsel değişikliklere kadar yerel ve küresel sorunlar kaygılarımızı daha da derinleştiriyor. Bizlere söylenen iyi ve güzelin karşılığını günlük yaşamımızda görememenin çelişkisini yaşıyoruz.

Covid-19 sadece sağlığımızı ve hayatımızı tehdit etmekle kalmadı. Ekonomik olarak yoksulları daha da diplerde yaşamaya mahkûm etti. Korkumuz; genelde yaşanan bütün krizlerin faturasının hep yoksullara çıktığından, Covid-19’un ekonomik faturasının da bizlere çıkacak olmasıdır.  

Mümin Ağcakaya