Söz konusu karanlık olduğunda insanoğlu korkar.

Korkar çünkü,  karanlıktan korkması gerektiği genetik kodlarında vardır da ondan.

 Psikolojik yapı olarak her olay ve durum içinde o an ve sonrasında neler olacağını duyularımızla bilmek, hakim olmak ihtiyacı hissederiz.

Aksi halde savunma mekanizmamız her türlü bilinmezliğe karşı tedirginlik yaşar ve alarm durumuna geçer.

 Bu sadece korku konusunda değil, hakim olamadığımız her durum için de geçerlidir.

Bu yüzdendir ki insanoğlu mütemadiyen kendini tehlikede hisseder ve tedirgin olur.

Bazen gerçekten ortada bir tehlike vardır ve korunulması gerekir.

 Bazen ise yapay yolla korkular yaratılır ki hem çevresine korku versin hem de daha çok güvence oluşturabilsin diye.

Türkiye”yi yöneten hükümetin yaptığı da bundan pek farklı değil. Topluma sürekli ‘Bakın biz gidersek kaos olur.  Biz gidersek ülke batar. Her şey ve herkes perişan olur’ korkularını pompalıyorlar.

 Buraya kadar normal.  Onlar siyaset yapıyorlar ve siyasetlerini de toplumsal  korkular üzerine kuruyorlar.

Normal olmayan bu korkuların günlük yaşamı da esir almasıdır.

Çünkü günlük hayatı esir edilen bir insanın gözü kör, eli çolak, ayağı kötürüm hale gelir.

Çevresinde olup bitenlere karşı duyarsız, ilgisiz ve kayıtsız kalır. Tıpkı son günlerde Türkiye coğrafyasında yaşayan bütün insanlar gibi.

Dünyanın başka bir ülkesinde bu yaşanılanların yüzde biri yaşansa, yer yerinden oynar o ülkede hükümetler istifa eder ve halkın adaleti önünde diz çöker.

Ama bunların hiç biri olmuyor.

Ya ne oluyor peki?

Hiiiç…!!!

Sanırsın ülke güllük gülistanlık. Herkesin cebindeki para, cebinden taşıp sokaklara saçılıyor.

Herkes pek mutlu, herkes pek mesut.  Ne geçim sıkıntısı var, ne de ölüm korkusu.

Emekli halinden memnun, işçi halinden memnun, Memur halinden pek mutlu, esnaf ise kazandığı parayı koyacak yer bulamıyor.(!) 

İktidarlarını pekiştirmenin peşinde olanlar ise korku pompalamaya devam ediyor.