8 Mart Dünya Emekçiler Günü kutlandı. Bu kutlama da diğerleri gibi gününde kutlandı ve geride kaldı. Kadın sorununun ortaya çıkmasının üzerinden binlerce yıl geçti. Kadın ve erkek arasında eşitsizlik üzerinde şekillenen ve kurumsallaşan bu sorun her ne kadar kadın sorunu olarak dile gelse de; aynı zamanda erkeklerin de bir sorunu olarak günlük yaşamın her anında kendisini dayattı.

Çünkü toplumu oluşturan ailede yaşam; kadın ve erkeklerin birlikteliğiyle sürmektedir. Erkeğin üstünlüğü ve egemenliği üzerinden yürütülen ilişki ve yaşam biçimindeki eşitsizlik sürekli kadının aleyhine oldu. İnsanlığın taş devrinden beri sürekli erkek egemen anlayış tarafından baskı altına alınan, değersizleştirilen, taciz, tecavüz ve şiddete maruz kalan kadın bu durumu kabullenmedi. Erkekle arasında eşitsizliğin gelişmesiyle birlikte erkeğin egemenliğine giren ve evin kölesi durumuna gelen kadın; kaybettiği özgürlüğünü tekrar kazanmak için sürekli bir karşı koyuş içinde oldu. Daha örgütlü mücadelesi sanayi devrimi sonrası başladı. Bu mücadelesi sonunda; 8 Mart’ı Dünya Emekçiler Günü olarak kabul ettirdi. Bu günün sembolik anlamı olsa da; tarihselleşen bu sorununu çözmeye yetmedi. Kadının eşitlik ve özgürlük mücadelesi devam ediyor.

Kadın sorununun muhatabı olan erkek; erkek egemen anlayışın etkisinden, yönlendirmesinden kendini kurtaramadı. Daha doğrusu kurtarmak da istemedi. Çünkü erkek olarak aile ve toplum içinde kendisine sağlanan avantaj ve ayrıcalıklar daha çekici geldi. Kadın bu mücadelesinde genel olarak yalnız kaldı.

 Her şey değiştiği gibi bu sorunu kendi sorunu olarak gören erkeklerde de kadının eşitlik ve özgürlük mücadelesine destek bilinci gelişiyor.

Kadının kurtuluşu için yapılan kutlamaların, gösterilen duyarlığın sadece yılda bir günde olması yeterli olmayacaktır. Erkeğin empati yaparak kadını anlamaya çalışması bu sorunun çözümünde daha fazla mesafenin alınmasında önemli rol oynayacaktır.