Bu 3.doz aşı ne kadar faydalı ne kadar faydasız, doğrusu hiç birimizin bildiği bir şey değil.

Birileri zorunlu, olabilir, olmayabilir gibi anlamlar yüklüyor ancak, gerçekte fayda ve zararları konusunda doğru bilginin ne olduğu konusunda ortak bir fikir yok ortada.

2. doz aşıda toplum ikna olmuştu. O da, bir yıllık virüs tanışıklığı, maske-mesafe-hijyen konusunda ciddi antrenmanlar yaptıktan sonra, duruma bilerek ya da bilmeyerek de olsa vakıf olduğumuzu kabul ederek ikna edilmiş olduk.

Tam buna alışmışken, ortaya 3.doz çıktı.

Hayda! kafalar yine karışık.

Olalım mı, olmayalım mı?

Bu tartışmalar sürer gider. Birileri 3.dozu oldukça toplumda aşıya karşı istek dozu da artar, böylece doğal bir seyir içinde 3.doz aşıyı hop kolumuzda buluveririz.

Hadi hayırlısı diyelim, bekleyelim.

*

Bu doz meselesini kafamda tartarken aklıma 1,2 ve 3.doz aşılara alışıp alışmama konusunu iktidara alışıp alışamama ya da kurtulma gibi bir seviyede tartışmak istedim. Geride bıraktığımız 20 yılı 1 ve 2’inci aşı dozuna benzettim. Alıştıra, alıştıra zerk ettiler, dozu alan biat etti, yıllarda böyle gelip geçti. Demokrasi durağını ‘pas’ geçen iktidar, ‘uçurum’ durağında park etmiş vaziyette, 2023 sonrası için 3.doz hayat iksiri zerk etmek istiyor varlığının devamına.

Şırınga yurttaşın elinde, tercihini hangi yönde kullanır bilinmez.

Geldiğimiz aşama ikinci şıkka işaret ediyor.

Yurttaşın iktidarın üçüncü doz aşısına dayanacak gücü kalmadığı gibi güveni de kalmadı.

İnanç ve güven önemli.

Aşı dozu ile sağlanmıyor.

Hal, hareket, davranış biçimi, saygı, sevgi, toplumsal duyarlılık, hak, hukuk, adalet, dürüstlük gibi, v.b aklınıza gelebilecek bütün insani değerler ve bunların yansıması, toplumda kabul görmesidir inanç ve güvenin temeli.

Yalan, dolanla olmuyor.

Yalan, dolanın sonu talandır.

Sonra tükenmektir, tükenmişliktir.

En sonunda yalnızlıktır.