Aşikar olan bir şey var, hayatın her anı, derin izlerle dolu acılar yumağıdır. Her insan acıyı başka bir tonda yaşar. Kimimiz yaşamı keşfetmeye çalışırken, kimimiz yaşadığımızı sevgi sanırken, kimimiz birlikteliklerin dramatik sonuçlarıyla karşılaşırken, kimimiz psikolojik yalnızlığı yaşarken, kimimiz acının nasıl bir içsel durumu ifade ettiğini fark ederken…

Deneyimlerin Yüzü

Yeryüzünde insanın ayak basmadığı çok az yer vardır. Bu yerleri görmüş veya görmemiş olabilir.Bu yerlerde yaşayan her insan şöyle veya böyle acı görmüş insandır. Mevkisi, makamı, inancı, kimliği ve cinsiyeti ne olursa olsun her insan acı çeker. Acıyı sadece çeken bilir. Her ne kadar bir başkasının acısını anladığımızı söylesek de, acıyı sadece çeken bilir, yaşayan bilir.

Acı, deneyimlerin toplamı ve açığa çıkan yüzüdür. Her insan biriktirdiği acıyı çeker ve yaşar. Bunun ne kadarının ağır veya ne kadarının hafif olduğunun önemi yoktur. Her insan yaşadığı acı kadar bunu bilir ve yaşar. Bu anın tarifi imkansıza yakın bir şeydir. Yaşanan sadece yaşanır ve tarif edilemez, tarif edilenler de yaşananın bütünlüğünü veremez. Ne kadar iyi anlatılırsa da bir şeyler hep eksik kalır.

Bu Topraklar…

Toprak, yaşamsal belirtinin önemli bir kaynağıdır. Su ve hava gibi önemli bir yaşam kaynağımızdır. Topraksız bir yaşam pek düşünülemez. Toprak, ortaklaşmanın yaşamsal bütünlüğünü de ifade eder. Hiçbir canlı ayrımı yapmaksızın yaşamanın temelidir. Toprak sevgidir, toprak yaşamsallaşma ve yaşamsal filizlenmedir, toprak gülen yüzdür, candır ve bu canı kendi bağrında taşımayı ifade eder. Toprak bölünmenin, ayrışmanın, kopmanın ve parçalanmanın ifadesi değildir. Evren ve yeryüzü bunun en güzel örneğidir.

Acı ve Toprak

Acı ve toprağı birbirine yakıştıranlar olabilir. Ama emin olun acı ve toprak birbirine yakın olmayan ifadelerdir. Toprak yeşili, oluşmayı ve canlanmayı ifade ederken, acı ise ayrışmayı, bölünmeyi, çatışmayı İfade eder. Bunların olduğu yerde insanlar hem zihinsel hem de bedensel yaralar alırlar. En çokta yüreği yaralı yaşamlar insanı boğar. Toprak ve acı bu açıdan yan yana duramazlar.

Yaşadığımız bu topraklarda acının yüksek oluşu manidardır. Bu topraklar ki bereketin simgesi, üretkenliğin sembolü ve yeşilin ana kaynağıdır. Nehirleriyle, kapsayıcı olan bahçe ve ormanlarıyla, sıradağlarıyla, her çeşitten hayvanlarıyla ve bol üretken topraklarıyla cennet imgesini taşıyandır. Bu güzelim toprakların acıyla olan bağı bu açıdan derin bir açmazı ifade eder.

Toprak ve Sevgi

Tüm acılar sevgiyle son bulur. Sevgi ve toprak buluştuğunda tüm acılar sona erer. Bu da insanın bu gerçeği görmesiyle başlar. Toprak ve sevgiyi birbirinden ayıranlar yaşamsal huzur bulamazlar. Yaşamsal huzurun ana halkası toprak ve sevginin buluşmasıdır. Toprak ve sevgi insanı en güzel ifade eden yaşamsal değerdir. Yaşam ve sevgi varsa topraklar özgür, bereketli ve huzur verendir.