İnsan gördükleriyle ve gördüklerini yorumlayabilecek deneyimleriyle sınırlıdır. Sorun olarak gördükleri, kendine dert ettikleri; kendi çapıyla orantılıdır; savundukları, karşı çıktıkları da öyle! Yani ne demek istiyorum? Savunduklarını, savunmasın; karşı çıktıklarına, karşı çıkmasın mı? Tabi ki hayır! Yaşayan insanoğlunun doğasına özgüdür, tepki gösterebilmek! Ben sadece hayat da, hayata bakış açısının da değişebildiğini söylemek istiyorum. Hepsi bu!

 GÖZYAŞLARI ISLAKLIĞINDA

gözyaşları ıslaklığında bir akşam

ve gözlerimde biriken bulutlar var

bazalt taşlarının donmuş çığlıklarını duyuyorum

dicle balıklarının kederlerini

hevsel bahçesinin buruk hüznü kalbimi dağlıyor

kıyımdan artakalan ağaçların ağıtları kulaklarımda

amed’imin göğünde yıldızlar ki irem bağları salkımı

bir zamanlar bu göğün altında yaşayan halklar da öyleydi

anımsadıkça içim dolup dolup taşıyor da

bunları kirlenmiş insanlarla paylaşmıyorum

 gözyaşları ıslaklığında bir akşam

ve gözlerimle biriken sular var

üstelik şu anda

ne hevsel bahçesi ne kırklardağı

ne dicle’nin önünde ne de hazar’ın kıyısında

öyle serin ve ıslak bir anın kayalıklarında

öyle mahzun ve yalnız…

gözyaşları ıslaklığında bir akşam

ve gözlerimde biriken yıldızlar var

 kalbimde hırçın dalgalar ve çıldırtan bir gitar

kulaklarımda attığım nârâlar ve kahkahalar

biliyorum hayat boyu en güzel ve en yenik

anılar, aşkların resmi geçidi ve üst üste

yani hüzün

kocaman ayaklarıyla kalbimin üstünde tepinmekte

gözyaşları ıslaklığında bir akşam

ve gözlerimde kıvılcımlar var

dünya kafamı bozuyor

bir zamanlar kelebekleriyle aklımı kamaştırırdı

şimdi sırtlanlarıyla beni kuşatıyor

bu can ki spartaküs’ün zarok’u

bedenim ki bir hüzün senfonisi

amed’in dolunayı aklığında

dicle’nin suları yumuşaklığında kalbim

hayat boyu en güzel ve en yenik

yakıcı ihanetler denizinde bir aysbergim

gözyaşları ıslaklığında bir akşam

ve aklımda küçülenler var

 biliyorum yaşayarak öğrendim

insanların kötülükleri yetersizlikleri oranındadır

beko ewan’lar bir yana

kurumlarımız bile sömürge zihniyetli

korkuyorlar sol tarafında yürek taşıyanlardan

amed’in ölümsüz şarkılarından korkuyorlar

hayat boyu sloganım değişmeyecek

büyümeyen o asi bağlar çocuğu olmak

diyarbakır’ımda

yaşıyor ve yazıyorum

kralına kadar…

 gözyaşları ıslaklığında bir akşam

ve gözlerimde haklılığın küstahlığı var

alçakların canı cehenneme

aklımda şiirler ve aşklar var

AYDIN ALP

YALNIZ DÜŞENLERE AĞIT – DİCLEM SAHAF YAYINLARI – 2007

RUHLAR MAHŞERİ  (TOPLU ŞİİRLER)  –  J&J YAYINLARI  - 2015

Hayatın muhasebesini yapabilmek, önemlidir. Önceki yıllarda bizi çok üzen bazı şeylere, gülüp geçtiğimiz oluyor! Şimdilerde canımızı çok sıkan bazı şeylere, belki yarınlarda güleceğiz! Bu hep böyledir, böyle oluyor demiyorum, demem de. Ama bazen gerçekten, kendimize dert ettiğimiz kimi şeylere şaşırdığımız olabiliyor! Hayat, güncelleniyor. Değişim, kaçınılmaz bir yasa. Bütün değişimler de ideal olmayabiliyor! Toplumlarda da, insanlarda da güncellenmek önemli ve gereklidir de!

İnsanoğlu, kendi gözleriyle görüyor! Ne yani insan, kendi gözleriyle görmesin mi? Hayır, bunu demiyorum! İnsanoğlu tabi kendi gözleriyle görecek! Ama aynı şeye bakınca bile aynı şekilde görmeyebiliyor insanoğlu! Bir de başka zamanlarda bakınca başka başka da görebiliyor! Bir de insanın kendisini başkasının yerine koyup bakabilirse ne göreceğini bir düşünelim! (ARDI VAR)

Kokmuş, çürümüş, dağılmış toplumsal yapımızdan ve sorunları ağır günümüzden, biraz uzak tutalım kendimizi diyorum. Mümkün değil! Ne yazarsam yazayım, nerede olursa olayım; asla çıkmıyor kafamdan kaygılar! Zaten çıkmasın da! Toplumumuzdaki bu acılı kıvranmalar, umarım hayırlı bir dönüşümü imliyordur! Barış içinde, bir üretim seferberliğinde ve herkesin kendi olabildiği eşit ve özgür koşullarda bir hayat dileğiyle sevgiler, saygılarımla…