Yoksulluk, zenginlik, zulüm, savaş, barış, kardeşlik, din, dil, ırk, mezhep, hak, hukuk, adalet, adaletsizlik gibi kavramların aynı anda telaffuz edildiği zamanların hem tehlikeli hem de iyi zamanlar olduğunu tanıklığımız nedeniyle çok net, açık görebiliyor, analiz edebiliyoruz.

Demokrasi arayan toplumların tamamında aynı anda telaffuz edilir bu kavramlar, bu uğurda verilir mücadeleler; iyi ya da kötü. İyiler, kötüler bu zamanlarda kendilerini ortaya koyarlar, şahsi ya da toplumsal.

İşte tam da bu zamanlardır asıl telaffuz edilmesi gereken, uğrunda mücadele verilmesi gereken tek değer, İnsani değerlerdir. Yani aydınlık geleceğe işaret fişeği fırlatmaktır, uğruna mücadele edilen değerler adına.

**

TV ekranlarında, gazete sütunlarında, konferans salonlarında, panel ve toplantılarda herkes kendi meşrebinde, aidiyet alanına göre bunların tamamını konuşuyor, ancak onları izlerken samimiyet-samimiyetsizlik arasındaki o ince çizgiyi hemen yakalıyorsunuz. TV ekranı da dâhil, etrafında ne varsa kırmamak için öfkenize engel olurken, evrende ne kadar küfür varsa, bir anda akıl süzgecinizden geçmesine engel olamıyorsunuz!

Şeyhmus Diken’in tabiriyle insan tekinin en özgür zamanları bu zamanlardır. Kendi yaşam alanlarımızda,  dört duvar arasındaki özgür davranış biçimleri her zaman rahatlatır. Kantarın topuzunun kötüye evirilmemesi adına kendi içimizde verdiğimiz mücadeledir dört duvar arasındaki ruh hali. Belki de bu topraklarda bütün zamanlarda dört duvar arasından verilmiş demokrasi mücadelesine olan alışkanlığımızdandır bu ruh hali.

Hep dört duvar arasında kalacak hali yok ya bu ruh halinin. Dünyayı dört duvar arasına hapsetmek mümkün olmadığı gibi özgür beyinleri de hapsetmek mümkün değil.

Kim ne yaparsa yapsın, sonuçta; İnsani değerler, Hak, hukuk, adalet, barış, kardeşlik kavramları galip gelecek, insan yaşamının vazgeçilmezi olacak.