Altılı masa tek başına Cumhurbaşkanını seçebilir mi?
Tablo böyle bir sonuca işaret etmiyor.
Siyasetin sosyolojisi de duruma kapı aralamıyor.

Cumhurbaşkanını seçecek ve seçtirecek siyasal şifre ne?
Altılı masa-CHP-Demirtaş-HDP…

Bu tablo birbirini tetiklemediği takdirde beklenen sonucun alınmasının mümkün olmadığını bilmek, görmek, anlamak gerekiyor. Siyasi partilerinde, yurttaşın da genel kanaati bu şifreye takılı bir vaziyette duruyor.

Nasıl bir durum?

‘Gitmek mi zor, kalmak mı zor’ gibi bir duruma hitap ediyor.

Özellikle de sağ-muhafazakâr-milliyetçi partilerin Demirtaş ve HDP konusundaki frenlerini masaya yatırdığımızda, bu yaklaşımın siyasetin sosyolojisine aykırı olduğunu çok net ifade etmek gerekiyor. Altılı masada özellikle İYİ parti ve DP’nin yaklaşımı, CHP’nin HDP ve Demirtaş konusundaki olumlu bakışını darbeliyor.

HDP, Parlamentoda temsil hakkı olan üçüncü parti. Buna rağmen, parlamentoda bulunan ya da bulunmayan partiler tarafından ‘Yok’ sayılma seanslarıyla sürekli ‘Taciz’ ediliyor. AK Parti, MHP, BBP gibi zaten tavırlarını en başından beri ortaya koyan partileri bir tarafa koyarsak, altılı masa etrafında toplanan partilerin de aynı kategoride davranış sergilemesi aslında demokrasi açısından bir handikap.

Bütün bunlara rağmen HDP, eski Genel Başkanı Selahattin Demirtaş, gidici olana karşı tavrını net bir şekilde ortaya koydu. Gelecek olana, yani altılı masanın kararı doğrultusunda belirlenecek cumhurbaşkanı aday profilinin nasıl olacağına da işaret ettiler. Herhangi bir pazarlıkları, beklentileri de yok.

Çanta altılı masada, çantanın şifresi HDP’de, dolayısıyla Selahattin Demirtaş’ın vereceği mesajların etkisini hesaba katmak gerekiyor. Dört duvar arasında olmasına rağmen Demokratik sivil siyasetin savunucusu olarak toplumsal hafızaya hitap eden Demirtaş, aynı zamanda toplum vicdanında da kabul görüyor. CHP tabanından da ekseriyet kabul gören HDP ve Demirtaş desteği önemli. Altılı masanın tamamı da son noktada bu desteğin önemini mutlaka kabul edecektir.

Altılı masa-CHP-Demirtaş-HDP ekseninde, toplumsal vicdan ve sorumluluk askıda kalmayacak kadar önemli ve kıymetli. İnkârı mümkün olmayan bu durumun toplumsal faydaya nasıl dönüştürülmesi gerektiği konusu da elbette ki çok ciddi bir siyasi incelik, aynı zamanda ciddi bir siyasi manevra gerektiriyor.