8 Mart Dünya Emekçi Kadınların Mücadele Günü dolayısıyla Amed’de kadınlar, önceki yıllara göre daha yoğun bir hazırlık yaptığı görülmektedir. 8 Mart gelmeden birçok kültürel etkinlikler, resim sergileri, söyleşi ve paneller yapıldı. Kentin önemli kavşakları bayraklarla donatıldı. Kent adeta kadın rengine büründü.

İki gün sonra İstasyon Meydanında Kadınlar cinsiyet eşitsizliğine, hayatın her alanında söz, karar ve temsiliyette eşit koşullara sahip olmalarını talep edecekler. Kadınların eşitlik ve özgürlük mücadelesine destek bilinci her yıl daha fazla gelişiyor. Ancak kadının kurtuluşu için yapılan kutlamaların, gösterilen duyarlılıkların yılda bir günle sınırlı kalması yeterli olmamaktadır.

Kadın ve erkek arasında ortaya çıkan eşitsizliğin üzerinden binlerce yıl geçti. Erkek egemenliği üzerine şekillenen ilişki ve yaşam biçimi sürekli kadının aleyhine oldu. Toplumsal farklılaşmayla birlikte erkeğin egemen cins olduğu, kadının özgürlüğünü kaybettiği, evin kölesi durumuna geldiği süreçten bu yana; kadın kaybettiği özgürlüğü tekrar kazanmak için sürekli mücadele içinde oldu. Kadının örgütlü mücadelesi sanayi devrimiyle birlikte başladı. Bu mücadelesinin sonunda 8 Mart Emekçi Kadınların Mücadele Günü olarak kabul edilmesini sağladılar. Ancak bu günün sembolik anlamı olsa da tarihselleşen sorunlarını çözmeye yetmedi.

Kadın sorunlarının çözümünde genel olarak yalnız kaldı. Çünkü kadın sorununun muhatabı olan erkek; egemen anlayışın etkisinden kendini kurtaramadı, kurtarmak da istemedi. Çünkü erkek; aile ve toplum içinde kendisine sağlanan avantaj ve ayrıcalıklardan vaz geçmek istemedi. Kadın mücadelesinde genel olarak yalnız kaldı.

Ancak her şey değiştiği gibi; kadın sorununu kendi sorunu olarak gören erkeklerde de; kadının eşitlik ve özgürlük mücadelesine destek bilinci gelişmeye başladı. Erkeğin empati yaparak kadını anlamaya çalışması, sorunun çözümünde önemli bir rol oynayacaktır.