Yeni bir yıla daha merhaba dedik. Bir öncekinden bir şey anlamadan miadını doldurdu. Acaba yenisi günlük yaşamımızda ne tür değişiklikler yaratacak. Umutsuz olmamak yaşamın diyalektiğidir. Ancak; geleceğe ilişkin güzel tablo çizecek verileri bulmakta da insan oldukça zorlanıyor. İnsan günlük yaşamın akışına baktığımızda eskilerin deyimiyle ‘dünyanın halını hiç de iyi görmüyorum’.

Coğrafyamız adeta toz duman içinde. Her gün etrafımızda yaşanan insanlık dramlarını dinlemekten, okumaktan gına geldi. Olumlu ve güzel şeylere hasret kaldık. İster istemez bir sıkıntı, karamsarlık, kasvet ruhumuzu esir almak istiyor. Her ne kadar umutta diri olmaya çalışsak da, bundan etkilenmemek elde değil. Ekonomik sıkıntılarımız da bunun cabası oluyor.

Nasılsın diye sorduğumuzda ‘iyiyim’ demek genel geçer sözden öteye gitmiyor. İyi olmadığımız halde iyiyim diyoruz ya da kendimizi iyi göstermeye çalışıyoruz. Gelecek elbette iyi olacak, ama bunun zamanı ne zaman belli değil. Bu gidişle iyi ve güzel günleri görene kadar belki de miadımızı dolduracağız.

Biz yaşayamadık bari çocuklarımız gün yüzü görsün, onlar yaşasın diyoruz; ancak dünyanın bu gidişatından onlar için de ümitlenmemiz için pek bir neden bulamıyoruz.

 Yanı başımızda enerji kaynaklarının paylaşımı yüzünden yaşanan hengâmenin tozu dumanı canımızı yakmaktadır. Doğru dürüst nefes alamaz hale gelmekteyiz. Üstelik cebimizdeki parayla ayın sonunu nasıl getirebiliriz diye hesap üstüne hesap yaparken; pazara gittiğimizde fileyi bile dolduramadan cebimizdeki paranın suyunu çektiğini gördüğümüzde yaptığımız hesap da bir işe yaramamaktadır. İnsanın aklına Âşık Daimi’nin ‘Bu da gelir bu da geçer ağlama’ türküsünün sözleri gelmektedir.

Şimdi, yeni yılda yeni bir sayfa açılırken, bu karalanmamış,   bembeyaz sayfayı nasıl dolduracağız. Ya da kimler nasıl dolduracak. İnsan merak etmeden geçemiyor.

Yeni yıl bizim için bir tekrar mı olacak? Yeni sayfaya güzel şeyler mi yazacağız? Bunu hep beraber yaşayarak göreceğiz.

2017 Herkesin gönlüne göre yaşayacağı bir yıl olması dileğiyle.