Cezaevinin önünde bir grup  tahliye olacak vekilleri ; havanın soğuğuna aldırmadan, heyecanla bekliyorlardı. Demir kapı oldukça işlekti. İçeri giren, dışarı çıkan çoktu. Demir kapı her açıldığında bekleyenler’Acaba o mu?’diye sabırsızlanıyordu. Hatta birkaç kezgeldi heyecanıyla kapıya doğru yönelim de yaşandı. Sonunda beklenen gözüktü. Zılgıtlar başladı. Basının barikatı aşıldıktan sonra bekleyen kalabalıkla birlikte yürümeye başladılar. Özgürlüğüne kavuşanın heyecanı, arkadaşlarını içerde bırakmanın burukluğu, bekleyenlerin sabırsızlığı, kavuşmanın sevinci birbirine karışıyordu.Duyguların en karmaşık olduğu an böyle zamanlarda olsa gerek. Tam sevinmesi gerekirken sevinemiyor. Çünkü içerde bıraktıkları var ve sıcaklıkları hala avuçlarının içinde.

 12 Eylülden bu yana‘içeri’ girmeyen çok az insan kaldı. Kime sorarsan hemen yılları sayıyor.O döneme ait  insan öykülerinden en edebi romanlar, öyküler çıkar.

        Demir kapıdan içeri girenin dışarı çıkma umudu hiç azalmaz, kapının ötesi özgürlüktür. Bir kez üzerine kapanmıştır. Ötesine geçmek günleri, ayları değil, yılların  geçmesi gerekir. Bazen yıllar bile belirsizdir. Ancak,özgürlük umudu bitmez. Demir parmaklıklar onu değiştirir dönüştürür. Özgürlüğü daha derinlikli kavrar, onu bilinceçıkarır. Özgürlük anlayışı bireysellikten toplumsallığa; en önemliside düşünselliğe evrilir. Daha güçlü bir kişilik yapısına sahip olursun.Kişi istediği zaman demir parmaklıkların kendisini sınırlayamadığını görür. Çünkü, özgürlüğün ana kaynağının düşünce gücünden geçtiğini görür.Daha hayatının baharında adım attığı kapıdan, yani içeriden, saçları beyazlamış, kırkını geçmiş olarak dışarı çıkmıştır.

 Nice mevsimlerin, yılların geçtiği, bir ömrün devrildiği bu zaman diliminde dışarının ne kadar değiştiğini görür. Onun için dünya değişmiştir. Hiçbir şey bıraktığı gibi değildir. Korkunç bir yabancılık başlar. İçerdeyken kafasında canlandırdığı dünyayla örtüşen çok az şey kalmıştır. İçerde geçen yılların uzunluğu dışardaki değişimi de derinleştirmiştir. Oturduğu mahalle, sokak, hatta evi bile..Eski bahçesinde birkaç meyve ağacının bulunduğu gecekondunun yerini çok katlı binalar almıştır. İçeri girdiğinde daha çocuk olan birçok kişi şimdi kendisi çocuğa karışmış olarak karşısına çıkmıştır. Etrafında gördüğü belli bir yaşın altında hiç kimseyi tanımamaktadır. Kime nasıl yaklaşması gerekir diye bocalamaya başlar. Teknolojiyle sınavı ayrı bir sorundur. Farklı dünya gözünde büyür durur.

        Yıllar hem kendisinde, hemde çıktığı dış dünyada çok şey değişmiştir. Ama kendisi ruhsal olarak dinç, düşünce olarak güçlü ve kendine güvenendir.

         Vekillerin tahliyesi vesilesiyle geçmişe değinme yapmak istedim. İçerde kimseler kalmaması dileğiyle, aramıza hoş geldiniz.