Soyadından çağrışım yapsa da aklımın köşesinden geçmedi. Belki de yakın zamanda içeriden, daha yakın ölümlerle tanıştığımdandır, belki de ölümü yakıştıramadığımdandır yakına dair ölümlere uzak duruşum.

İstediğimiz kadar uzak duruş sergileyelim hayatın gerçeklerini taca, auta ya da tribünlere atma şansına sahip değiliz. Aksine Hayata dair umutlarımızı, ümitlerimizi, duygularımızı, sevinçlerimizi ve hatta üzüntülerimizi Tribünlerden sevgi seline dönüştürüp futbol sahasına akıtabilir, oradan bir kentin tamamıyla buluşturabiliriz.

Diyarbakırspor’u rezalete sürükleyen güruhlardan dolayı küstüm, kızdım, uzun süredir Diyarbakır’daki futbol etkinliklerini sadece sonuç bazında izliyorum.

Amedsporun Direnişçi kızının kente mal olmuş duruşunu izlemeye başlamıştım ki, dönüşü olmayan yolculuğa uğurlandığı haberi geldi.

Haberi geldi ancak, herkesin sevdiği bu direnişçi kızın da içeriden, yakın biri olacağını hiç düşünmedim, aklımın köşesinden dahi geçirmedim, soyadının beynimdeki var oluşuna rağmen.

Evet; Çiğdem Yokuş, Direnişin Amedli kızı.

Sosyal medyada Nevzat Yokuş’un ‘biricik kızı’ sözlerini görünceye kadar, dayının kızı olabileceğini hiç aklıma getiremedim. Gençlik yıllarımızın, liseli zamanlarımızın dostlarından, büyüğüm, ağabeyim Nevzat Yokuş’un kızıdır Çiğdem.

Ne yapacağımı şaşırdım, o yıllardan bu yıllara, her zaman kendini bana hissettiren, yüz yüze görüşmesek de tüm zamanlarda destekçim olduğunu bildiğim, onun bana yeğen, benim ona dayı diye hitap ettiğim adam gibi adamın kızı, bizim de kızımız.

Gitmese, tanışacağım, belki de futbol aşkını, Amed spor sevdasını, en önemlisi de direnişçi ruhunun kentle buluşmalarını sohbet edip yazacaktım. Keşke öyle bir zamanlamada dayının Kızı olduğunu öğrenmiş ve bilmiş olaydım. Yani, yaşam yolculuğu sırasında tanışabilseydim, veda yolculuğunda değil.

Dayıya ne diyeceğimi bilemedim, düşündüm ne diyeyim diye; ‘söz’ün bittiği yerdeyim. Annemin ve eşimin vefatında dayı aramış, beni teselli etmişti.

Ben onu nasıl teselli ederim, bilemedim. Çiğdem’in anısına Amedspor’un yazılı ve sözlü tarihine not düşülsün, kayda girsin, tesellimiz olsun diye duygularımı kaleme döktüm.

Sabaha doğru; 05.15.

Noktayı koyuyorum.

Direnişin kızını ancak bu kadar yazabiliyorum.

Saygıyla, sevgiyle anıyorum.

Haberin olsun Çiğdem;

Takımın son maçında galip geldi, galibiyeti sana ithaf etti.

Vefa güzel şey

Dayıya, ailenin tüm fertlerine, Amedspor camiasına, Diyarbakır’a, sevenlerine başsağlığı, sabır ve metanet diliyorum.