Dinozorlar devrinde dev cüsseli bir ışık halkı yaşardı. Şehirleri yeraltındaydı. Sırlı bir madalyonu çağlarca mağmaya yakın bir kalede muhafa ediyorlardı. Bir göktaşıyla inen bu madalyonun gizemli güçleri vardı. Son muhafızlar Rojarya'nın ailesiydi. Bu ışık halkı yerin altında ve üstünde asayişi sağlardı. Farklı galaksilerden gelen istilacıları ordular savuştururlardı. Işık halkı tevhid ehliydi, iyilik ve doğruluk anayasalarıydı, klanda bu yüzden hep birlik vardı, bu de en mühim güçleriydi, bu yüzden yenilmiyorlardı.

Farklı galaksiler ve galaksi orduları bir kaosun içine çekilmişti. Rotalar birbirlerine çevrilmişti. Eğer akış durdurulmazaa gökadalar birbiriyle savaşacak, galaktik ırklar birbiriyle boğuşacaklardı. Kötülüğün köleleri şehvetle bu büyük bozgunu arzuluyordu. Kurtuluşun çaresi madalyondu. Her galaktik ırk güç için çağlarca bu madalyonu aradı. Oysa madalyon güç için değildi, güç için onu ele geçirenleri hep kül etmişti, bu madalyon barış için vardı ve gücü ancak böyle bir karma savaş ortamında, barış aşkına ortaya çıkacaktı.

Rojarya bunun farkındaydı, çağlarca madalyonun muhafızı olan ataları bu bilgiyi nesilden nesile aktarmıştı. Bu yüzden mağmaya yakın en gizemli kalede saklıydı. Bir tehlike anında mağmaya atıp yok etmeye çalışacaklardı, tabi başarı muammaydı, son çare olarak düşünülmüştü, madalyon asla kötülüğün eline geçmemeliydi. Asırlar asırları kovaladı, Rojarya bayrağı aileden teslim aldı, artık baş muhafızdı. Ve artık zaman da yaklaşmıştı, galaksiler büyük çarpışma için iyice birbirine yaklaşmıştı. Bu büyük bozguna birisi dur demeliydi. Madalyonun içindeki şifreyi onca devir kimse çözememişti. Ve bir gün olan oldu, bir bilge, Rojarya ile rüyalarında iletişime geçmeye başladı. Madalyonun sırrını bulabileceği en yaşlı galaksiye nasıl gideceğini bildirdi, karadeliklerden geçip, paralel boyutları aşmak gerekiyordu, ancak bütün riskleri göze aldı ışık halkı, kale seçkin askerlerle donatıldı ve yolcuya yol göründü. En güçlü komutanlarla bir madalyon kardeşliği oluşturuldu, Rojarya ve yoldaşları can ahdi verdiler, bu yoldan dönmek yoktu.

Işık hızıyla giden ejdelere binerek koyuldular yolculuğa. Karadelik fırtınalarından geçtiler, alevli meteorlardan kaçtılar, kötü ve kara nice toplumlarla savaştılar, çok boyutlu zamanları atlattılar, birçok kayıp verdiler, onlarca yoldaştan üç yoldaş kalmıştı geriye, fezanın en derin bataklığından sıyrılıp o ilk galaksiye, sönmek üzre olan Gord adlı kızıl gökadaya ulaştılar. Burada yaşayan tek canlı bir çocuktu, her karışta o çocuğu aradılar. Sonunda buldular, görünmezlik perdesinin ardında saklanan, konuşmadan sesini içlere duyuran bir çocuktu bu. Nesilden nesile geçip son muhafızı olduğu gizli bilgileri Rojarya'nın kalbine yolladı çocuk, görevini tamamlamanın rahatlığıyla hemen oracıkta huzur içinde söndü.

Rojarya, gereken aydınlanmayı yaşamıştı orada, hiçbirşey eskisi gibi olmayacaktı...