Ramazan Özpamuk

Ramazan Özpamuk

Acılarım

Acılarım

Hüzünlü kelimelerim

Kimi zaman asılı kalır havada

Kifayetsiz mecalsiz olur

Asıl ve onurlu olur

Her günün şafağında

Yumuşak ipeksi el gibidir

Geçenin gölgesinde

Durgun düşlere dalar

Yarın ölmekmiş gibi

Süzülür dağların arasında

Titrek heyecanlı bir kelebek gibi

Bilmez misin ki

Yüreğimin acılı çığlıkları

Çığ damlasıyla haykırır geceye

Alevin ateşinde ışıl ışıl

Sonsuzluğa bakar

Acının dudaklarında

Çalınanan ezginin, kuşların cıvıltısı

Duyar pınarın çağrıldığını

Ve ben

Donsam da acılarımın ayazında

Yansam da alevinde

Dirhem dirhem kıvransam da

Diz çökmedim namerde

Aşk ile acıyı

Hüzün ile mutluluğu

Almışım koynuma

Dövüyorum dövüyorum

Düşlerim kan revan zamanlarda

Kalbimin acılarında uyuya kalmış

Çarmıha gerilmiş

Karabasan gecelerde

İmgeler topluyor

Mutluluğa gebe

Sen

Anlayabilecek misin

Acılarımın her gün nasıl

 yenilendiğini

Nasıl ruhumun

Onurlu bir savaşa giriştiği

Anlayabilecek misin...

 

 

Önceki ve Sonraki Yazılar
Ramazan Özpamuk Arşivi
SON YAZILAR