Sıkça duyduğumuz stratejik çıkarlar kavramı, günlük yaşamımıza o kadar girdi    ki; neredeyse vazgeçilmezimiz oldu. Küçülen dünyada bu kavram da globalleşti. ABD 11 Eylül olayından sonra stratejik çıkarlarının sınırlarını o kadar genişletti  ki; ortada bir sınır bırakmadı. Çıkarlarının başladığı, nüfuz alanı olarak gördüğü her coğrafyayı strateji alanı olarak ilan etti.

Emperyalizmin askeri ve ekonomik amaçlarının dışında bizi ilgilendiren diğer önemli boyutu ise; emperyalist sermaye tarafından yönlendirilen, tüketim kültürü oldu. Bu küresel kültür insanlığa ait değerleri, insani duyguları unutturmakta ve duyarsızlaştırmaktadır.

Yaşamın neredeyse her alanı egemen kılınmak istenen bu kültür sonucu, ahlaki çöküntü, yozlaştırma, değersizleştirme, merhametsizlik, hırs, bireysel ve toplumsal bencillik, eşitsizlik, sahte ilişkiler her tarafı sarmıştır. Bu kültürel kuşatma; bireyleri ve halkları, değiştirmekte ve dönüştürmektedir.  Yadırgadığımız birçok davranış ve düşünce biçiminde bu kuşatmanın etkilerini görmek mümkündür. İletişimin aşırı teknolojikleşmesi insan ilişkilerini mekanikleştirmekte ve bilgileri yüzeyselleştirmektedir. Toplumu saran ve esir alan teknoloji bireyleri hiçleştirmektedir. Teknolojiye bağımlı hale gelen bireyler kültürel deformasyona uğramaktan kurtulamamaktadır. Dolayısıyla global kültürün ve stratejik çıkarlar gereği oluşan boşluklardan yararlanan saldırgan, bireyci, fırsatçı özellikler güçlenerek; güncelin ‘geçerli’ davranışına dönüşmektedir.

Propaganda bombardımanı altında kültürel yabancılaşmayı yaşayan bireylerde,   insani duygu ve düşüncelerden nasıl koptuğunu; günlük yaşamın içinde sayısız örneğini çevremizde görmekte ve medyadan izlemekteyiz.

Tarih nereye doğru yol alıyor. Bu anlamak, gidişata müdahil olmak, değiştirilebileceğine inanmak, eleştirebilmek, sorgulayabilmek; bu bilinci edinmek, dayatılan stratejik çıkarlar adı altındaki gömleği giymek bir zorunluluk değildir. Gerçeklere gözleri kapamak sadece umutsuzluk üretmektedir. 

Aşkla, bilinçle bağlanmadığımız her çaba eksik kalacaktır. Aşksız, içtenliksiz, coşkusuz, bilinçsiz çabalar, sonuç almaya yeterli olmayacaktır. Kültürel ve insani değerlerimizi korumamız için, geleceğimiz için, akıntıya kürek çekmememiz gerekir. Global dünyanın, global stratejilerin kurbanı olmamak için birbirimize sarılmasını bilmeli ve yanımızdakinin elini bırakmadığımız zaman gelecek var demektir.