Geçenlerde bir resim gördüm. Üzerine yazılan yazı çok dikkatimi çekti. Bir deri bir kemik kalmış, kanlar içindeki kişinin yanına yazılan mesaj da ‘ yere düşen ekmeği kaldıran insan neden yere düşen insanı kaldırmaz’  cümlesi not düşülmüştü. Oldukça etkileyici ve anlamlı bir sözcüktü. İçerisinden geçtiğimiz kaos ortamını göz önünde bulundurduğumuzda bu söz beynimde yankılandı durdu.

Evet neden? Kapitalizmin kişiyi nasıl bireycileştirdiğinden, bencilleştirdiğinden; toplumsal ve insani değerlerden uzaklaştırarak; insanı insan yapan değerlere karşı nasıl yabancılaştırdığına bağlı olarak; klasikleşmiş çok sayıda neden sıralanabilir. Ancak bunların yanında savaş ortamları ve bunun getirdiği şiddet sarmalının yaratmış olduğu atmosfer; bireyleri, halkları hatta yıllarca birlikte yaşamış komşuları, etnik, mezhepsel, kültürel ve düşünsel farklılıkları olan kesimleri birbirinden uzaklaştırmakta ve uç kutuplarda yer almasına yol açmaktadır. Demokrasisliğin yanında demokratik kültürden kopuş ve uzaklaşma hoşgörü ve farklılıklarıyla birbirini kabullenmekten uzaklaştırmaktadır.

Savaşın getirdiği yıkım, toplumların arasındaki köprüleri yıkmakta, bireylerin birbirlerine olan; dostluk, kardeşlik bağlarını da koparmaktadır. Basına yansıyan her görüntü, şahit olunan her olay duygusal kırılma ve kopuşu da derinleştirmektedir.

 İnsani değerlere son derece bağlı olan Anadolu ve Mezopotamya insanlarındaki duygusal deformasyon gelecek açısından çok daha sıkıntılı bir sürecin işaretleridir. Sadece komşular değil toplumlarda birbirinin külüne muhtaçtır sözü kadim topraklara daha yakışandır. Trafik kazalarında bile plaka numaralarına göre sevinç ve üzüntülerimizi gösterir hale geliniyor. Bu durum duygularda ciddi bir kopuşmanın habercisidir. Sevginin yerini öfke; hoşgörünün yerini yok etmeye; bir kırım eğilimine doğru hızla ilerliyor. Bu tehlikeli gidişatı ancak sağduyulu insanların duyarlılıklarını daha fazla artırmasıyla önüne geçilebilir.

Bizden çalınmayan, suiistimal edilmeyen bir sevgimiz vardı onunda elimizden alınmasına izin vermeyelim. Sevgimiz bizde kalsın. Yoksa biz olmaktan çıkarız.