Keçi Burcu’na çıkıp uzaklara bakarak hiç düşündünüz mü? Geçmişle bağ kurabildiniz mi? Derin bir gözlemde bulunduğunuzda; şimdiye kadar fark edemediğiniz gizemli kalan ne kadar çok şey göreceksiniz. Eğer tekrar tekrar bakmayı bilirseniz ne kadar şaşıracağınızı kendiniz de göreceksiniz. Bazen üzülecek, bazen hüzünlenecek ve bazen de o düşüncelerle geçmişe yolculuk yapacaksınız. Belki günlük yaşamın tozu dumanı bu güzelliklere bakmanıza ve görmenize fırsat vermemiştir.

 Şimdibir bardak kaçak çayı yudumlarken tılsımını yitirmemiş Keçi Burcundan diğer kıymetlilere de bir göz atalım. Hevsel bahçeleri, Kırklar dağı, Karacadağ’ı ve  bin yıllardırAmed’i koruyan ve bir ana şefkatiyle saran surları görürüz. Her taşı tarih kokan, bu güzelliklere bakınca şair olmamak için eksik olan ne var? Şimdi, Ahmet Arif’i, Cahit Sıtkı’yı bir çok şairi daha iyi anlıyoruz.

          Karacadağ’ın kızgın lavlarını  durduran, ona  geçit vermeyen, Amed’e teğet geçen; geçtiği toprakların kaderine isyan eder gibi  kızgın, durgun  ve mağrur akan Dicle değil mi?Bin yıllardır kendisine arkadaşlık eden Hevsel’i koynunda besleyen o değil mi? Başka nasıl anlatılır Dicle’nin büyüklüğü ve cömertliği.

         Ya kırklar dağı bin yıllardır efsanesi dilden dile dolaşan türkülere nağme olan ve sürekli Amed’i koruyan ve gözeten kırklar dağı. Peki böyle mi olmalıydı. İnsanların hırsına ve açgözlülüğüne yenik mi düşmeliydi bu kadim topraklar. Koruyup kollamak yerine ,parçalayıp betonlaştırmak mı gerekiyordu. İnsanlık tarihini unuttukları gibi, kültürlerin tarihini de kendi zevkleri uğruna yerle bir edenler… kırklar dağının Pir’leri size  kızgın ve öfkeli. Bir tek öfkeli olan o mu?

  Unutmayın ki, Dicle de öfkeli. Eski güçlü ve kuvvetli akışı olsaydı, o da haykıracaktı. Ama ne yaptık, kirlettik, akışına set çektik. Özgür akışını engelledik. Onu da karşımıza alıp küstürdük. Sanmayın ki, küsen bir tek Dicle’dir. Ana kucağı olan surlar da artık Amed’e sırtını dönüyor. Çünkü Amed’liler ona sırtını çoktan döndü. Ne yapmalıydı? Yüksek binalar arasında kaybolup gitmeye razı mı olsaydı. Ona sahip çıkmayan insanlara itaat mı etseydi. Zaten yıllarca Amed’lileri sararak korudu. Onları yüceltti.

       Artık Dicle, Keçi Burçu, Kırklar Dağı, Hevsel hem kırgın hem yorgun. İnsanlar ve doğa bir anayla yavrusu gibidir. Nasıl bakarsan ve büyütürsen karşılığını da öyle alırsın. Yani demem o ki doslar siz doğaya ve mirasınıza ne kadar sadık olursanız o da size cömert olur.