Hani ‘dün akşam bütün meyhanelerini dolaştım İstanbul’un’ diye başlayan şarkı sözlerinde olduğu gibi; ‘Dün akşam dolaştım Diyarbakır’ın caddelerini, bir baştan bir başa, Suriçinden yetmişbeşinci yola, ellinci yola, sonra yine Sur içine.’

Sur içi hareketli, canlı, ciddi bir girdi-çıktı var, bütün olumsuzluklara, ekonomik zorluklara rağmen. Tarihsel ticaret Merkezi olma konumunu hala koruyor Sur içi. Şimdiye kadar, yani yüzyıllara dayalı bir geçmişi, baba, dede mirasını bugünlere taşıdıysa, bir sonraki kuşağa da bırakacak diye düşünüyorum. Yeni yerleşim alanları Diyarbakır tarihi açısından ne kadar miras olur bilemem, ancak modern kent imajı açısından son derece önemli bir karşılığı olduğunu söylemek mümkün.

Doğrusu böyle bir kentleşmenin olabileceği öngörüsünü çoğumuz yakalayamadık. Normal bir büyüme, kademe, kademe bir büyümenin olabileceği sakinliğinden sıyrılabilseydik dahi bu süratli, ani, tamamen ranta dönük büyümenin sırrını çözemezdik, diye düşündüm dün gece araçla arşınlarken ‘ yeni sanal Diyarbakır’ı!

Sonra bitti, Tek gerçek, dolaşırken yakılan yakıt oldu.

En güzeli de gerçek Diyarbakır’a dönüş güzergâhında gizemli bir sese doğru yol alırken, bir an önce ulaşmak hazzını yaşıyor olmak galiba. Uzun süre hasret kalınan sevgiliye bir an önce ulaşmak, ellerinden tutup konuşmak, dertleşmek, geçmişi sohbet etmek gibi bir duygu. Böyle bir duygunun esiri olmak, istekli, arzulu kelepçelenmek doğup büyüdüğümüz Sur’un içindeki o samimi, dost kokusunun yayıldığı küçük dünyamıza!

(Boğaziçi kelepçesi gibi değil!)

Benim gibi düşünen, aynı duygular içinde olanların sayısının çok fazla olduğunu düşündüm sonra. Yoksa neden sur içi günün her saatinde bu kadar canlı, hareketli, tatlı bir atmosfer de olsun ki?

Çünkü eski, yeni herkesin yolu mutlaka sur içi ile kesişiyor.

Duygular askıda kalmasın, paylaşmış olayım diye yazdım. Duygu da selam alıp vermek, göndermek gibidir, yük olup kalmasın omuzlarda, sahibine ulaşsın.