Dicle Üniversitesi Rektörü atanmadan önceki yazımda, ‘atanacak rektör kendinden ve kentinden utanmalı’ diye bir özet yapmıştım. Neden böyle bir uyarıda bulundum, biraz açarak konuşalım;

*Dönemsel olarak rantçıların, cemaat ve tarikatçıların kontrolünde bir üniversiteye dönüştürüldüğü için.

*Kentten, kentin dinamiklerinden uzaklaştığı ve uzak tutulduğu için.

*Bilim üretmediği için.

*Yetişen akademisyen kadroları, mevcut yönetimlerin kafa yapısına göre hareket etmedikleri için baskıyla uzaklaştırıldıkları için.

Örnekleri daha da fazlalaştırarak yazmak mümkün, ancak, kentin tamamı, üniversite camiası, benim ne demek istediğimi çok iyi anlıyorlar.

Bu nedenlerden dolayı, ‘Kendinden ve kentinden utanan bir Rektör’ dedim, hala ısrarlıyım. Genç ve dinamik yapısıyla ilk etapta, şimdilik ‘Güven’ veren yeni Rektör göreve başladı. İlk icraatları umut verici geldi.

İstifaların istenmesi, yeni kadroların zaman kaybetmeden göreve getirilmiş olması, erken ve radikal olduğu kadar, kararlılık göstergesi. İyi başladı, umarız iyi devam eder. 

‘Gelen gideni aratır, ya da arattı’ dedirtmemek tamamen Rektörün elinde. Yapacağı tek şey; yönünü kente çevirmesidir. Üniversitenin yıllardır ruhuna çökmüş olan o karanlık zihniyetten, kapalı kapılar arkasında çevrilen dolaplardan uzak durmaktır.

Akıl verenler çok olacak, biz akıl vermiyoruz, ruhunda, alacağı kararlarda ne kadar özgür olacağına dair öneri sunuyoruz. O nedenle; kendinden ve kentinden utanan Rektör modelinin başarılı olacağına parmak basıyoruz.

Yine özete döneyim; Cemaatlerden, tarikatlardan, rantçılardan uzak duran, kentle barışık Rektör başarılı olur. Öncekilerin başarılı olamamasının tek nedeni, bu odaklardan uzak durmamalarıdır. O nedenle kentten utanmadılar, kendilerinden ise hiç utanmadılar. Çünkü onlar kendileri değildi, bulundukları alanlara aidiyetleri yoktu. Aidiyeti olan Rektör, kısa zamanda üniversitesini Türkiye’de konuşulan bir üniversite yapabilir, her şey mümkün.

Siz aidiyeti olan Rektör olun, saygımızı, sevgimizi kazanın.

Naci Sapan