Doğallık çekilince aramızdan
Taştan bir iple atılmış düğümlerdi surlar, dikey kuşbakışında atan bir yüreği anımsatırdı.
Ve Mardin Kapı Mezarlığına giden yol eskiden sırat gibi dardı.
Ve Mardin Kapı Mezarlığına giden yol eskiden sırat gibi dardı.
Bir ucu ölüm diğer ucu hayat kokardı, bu yolun...
Köşede anılarla dolu bir çay bahçesi vardı, ağaçları uzun mu uzun...
Karşısında eskiyip terk edilmiş kapılar satan adamlar vardı.
Dut ağaçları neredeyse yere kadar sarkardı.
Zeminde mermer tarzı kaplama taşlar vardı.
Dutun bereketiyle, çokça iri ve büyük karıncalar vardı, kardeşçe yaşarlardı.
Babalar çocuklarının ellerinden tutar onları dedelerinin, ninelerinin mezarına götürürdü.
Şimdi o sırat gibi antik ve pahabiçilemez yol, modern yapay bir parka çevrilse de çok şükür birilerinin gelip de hatıralarını değiştirebileceği çağdaş teknoloji aletleri henüz icad edilmedi.
Bir gün belki bütün binalar kremalı pastaya benzeyecek, belki her mahallede bir AVM açılacak...
Nice doğal mazilerin üzerine asfalt çekilecek...
İnsanlar buna kavuştuğu an aslında bununla huzurun gelmeyeceğini anlayacak...
Dönüp mazinin doğallığına hasretle yaşayacak, özlemle göçecek...
Türkçe karakter kullanılmayan ve büyük harflerle yazılmış yorumlar onaylanmamaktadır.