Yaşam ve ilişki gerçekliğinde, susmak veya konuşmak neye karşılık gelir? Kelimeler ve davranışlar nasıl bir anlam ifade eder? Bunların hayatımıza yön verme düzeyi nedir? Bilge kadınla bunları ele alıp, irdeledik.

Susmak veya konuşmak neyi ifade eder?

B.K.: Susmak bir eylemdir, konuşmak da öyle. Susmak; farkındalığı, anlamayı, gözlemlemeyi, dinlemeyi ve dinginliği getirir. Bir ihtiyaç olmadığı halde, neden konuşuruz, bu sorgulanmaya değer değil mi? Bir problemin esasını görmeden, onu anlamadan, etrafında dönmek, tartışma açmak, onu sağa sola çekmek, kendimizi anlatmak yani gereksiz söylemlerde bulunmak neyi ifade eder? Bu sadece kendini yaşamsallaştırmaktır. Karşısındakini anlamaya yönelik değildir.

Kelimeler ve hayat arasında nasıl bir bağ vardır?

B.K.: İnsanlar, dilleriyle söylemleştirdikleri kelimeleri, hayatlarına, davranışsal boyutta ne kadar taşıyabiliyorlar? Herkesin her şeyi bildiği bir dünyada yaşıyoruz. Herkes her şeyi bilebilir mi? Herkesin herşeyi bildiği bir dünyada, yaşam nasıl bir hal alır? Böyle bir dünyada ne esneklik kalır ne de anlam. Kaos, savaş, yıkım ve çatışmaların asıl nedeni bu değil midir? Bu kendini bilmeyen insanların dilidir. Ben kendi adıma, ağzımdan çıkmış her kelime, yaşamsal alanımda yok ise inanılmaz bir utangaçlık hissediyorum, çoğumuz laf ağalığı yapıyor kendimizi dayatıyoruz.

Kelimeler ve davranışlar nasıl bir anlam oluşturur?

B.K.: Kelimeler davranışla buluştuğu zaman, bütünlük oluşturur ve güzel bir enerji yayar. Bunu görebiliyor muyuz? Yaşamı ve kelimeleri bütünlüklü olan insanlar mıyız? İlişkiye ve iletişime bu anlam bütünlüğünde mi bakıyoruz? Bildiğin şey hayatında uyguladığın şey olmalı.

‘Bütünlük’ demekle ne anlatmak istiyorsun?

B.K.: Bütünlük nedir? Diyelim ki, sen yalancı bir insansın ve bunu dürüstlükle dile getiriyorsun, kendinin farkındasın ve kimseden de saklamıyorsun. Bu durum, karşındaki insanda bir antipati uyandırmaz. Neden? Çünkü bütündür. Bütünlüklü olup, bu bütünlük üzerinden harekete geçtiğin zaman, inanılmaz bir enerji yayarsın.

O bütünlüğü elde ettiğin zaman, inanılmaz bir enerjiye sahip olursun. Bu insanlarda güven olgusunu oluşturur, saygı oluşturur ne bileyim şefkat ve koruma olgusunu oluşturur. Senin özel bir şey yapmana gerek yok. Davranışsal düzeyin zaten bunu insanlara verir. İnsanın davranış modeli, ağzından çıkan kelimelerle paraleldir. Kullandığın kelime, pratiğinle uyumlu değilse, orada ciddi sorunlar vardır. Kelimelere ihtiyaç duymayan insan, zaten o enerjiyi yayıyor etrafına, o yayılan enerji de senin gibi insanlarla buluşuyor.

Her davranış kendi kelimesini üretir ve bu paralelde olan insanla buluşur ama her kelime kendi davranışını üretmez. Eğer kelime davranışı üretiyorsa orada ters giden bir şey vardır. Bu da psikolojik birikim ve algıların uyanmasıdır. Unutmayalım! Ne özgür olduğumuzu zannederek bütünüz ne de yapay ve sahte olarak.

İnsan, kendisi ise, kelimelere ihtiyaç duymaz ama kelimeleri yaşamın ve paylaşımın bir ihtiyacı olarak değerlendirir. İnsan kelime değildir. Kelimeleşmiş insan, mekanikliği ifade eder. Mekanikleşmiş insan ile doğal ve kendisi olmuş insan arasındaki fark nedir? Bunu anlamak zorundayız. Bunu anlamayanlar, kelimelerde boğulur.

Peki, kelimeler insanlarda bir farklılık yaratmaz mı?

B.K.: Kelimeler insanlarda bir farklılık yaratıyorsa, o kelimeleri kullanın. İnsanların duymak istediği kelimeleri değil. İnsanlar sizden duygularını okşayan kelimeler duymak isteyebilirler. Siz bunlara dönük çalışamazsınız. Bu çalışmayı yaptığınız zaman ya onlara benzersiniz ya da onları kendinize benzetirsiniz. Burada yapmak istediğiniz şey ne? Problemi görmeye yönelik misiniz yoksa çatışma yaratmaya mı?

Yaptığınız bu irdeleme, sorgulama ve paylaşımlardan dolayı teşekkür ederim. Bu vesileyle son sözlerinizi de almış olayım.

B.K.: Ben teşekkür eder, kelime ve davranışların bütün olduğu bir dünya dilerim.