Dün sabah önümde seyreden minibüsün arka camında şöyle yazıyordu;

‘Yeni birilerini tanımaya gerek yok.

Daha yanımızdakileri tanıyamadık.’

Sosyal medyada paylaştım, altına da, ‘Zaten zaman da yok’ diye naçizane katkıda bulundum. İçinde bulunduğumuz vahim durum, her gün tanıdığımız, dost onlarca kişinin ölümü, zamanın ne kadar dar olduğunu bizlere adım, adım hissettiriyor.

O nedenle; mevcut durum birilerini tanımak gibi fiili bir eyleme izin vermediği gibi, yenileri için gerçekten zaman da yok, zaten gerekte yok, minibüsün arka camı bence haklı.

Uzun yıllar geçmesine rağmen bazen en yakınımızı daha çok iyi tanıyamadığımızı, ya da tanımadığımızı, başka bir deyişle tanımak için çaba sarf etmediğimizi anlıyoruz.

Sözün tam da en anlamlı yerinde, lafı gediğine bırakmak gerekiyorsa, o lafın adı; herkesin kaybetmeden önce elindekilerin kıymetini bilmesidir. Kayıplardan sonraki biçilen kıymetin hiçbir anlamının olmadığını bilenlerdenim, kıymet bildiğim halde. Boşluk hissediyorum, demek ki eksik bıraktıklarım var.

Kıymetsiz objelerden, bireylerden, şahsiyetlerden söz etmiyorum. İyi insanların onlarla yolları bir iki kez kesişir, onlar kişiliklerini, rezilliklerini, şahsiyetlerini sergiledikten sonra, zaten yüzsüzler ve kıymetsizler hanesinde yerlerini alırlar.

**

‘Zaman yok, zaten gerekte yok’

Tuttum bu sloganı.

Gereksiz işler ve adamlar için kullan at gibi bir sonuç içeriyor.

Zaman çok kıymetli, süresi kimse tarafından tayin ya da tahmin edilemediği için gereksiz yere harcanmasının da bir manası yok.

Tavsiyem, hiç harcamayın, ben çok harcadım, boş adamlar için boşa gitti çok değerli zamanlarım. Tavsiyem, tecrübelerden süzülendir, belki işe yarar.

Baksanıza, bir arka cam yazısı bizi nerden nereye taşıdı.

İyi oldu, dertleşmiş olduk, bireysel de olsa.

*Ne yani, durup dururken orduyu mu tartışsaydık?

*Yoksa enflasyonu mu?

*Hadi bilemedin bir de Katarlılar meselesi var.

*Yok, bıktık derseniz, 5’li çete, ihale yolsuzluğu, asgari ücret, açlık, tokluk meselesi. Falan filan, mesele çok, çok olmasına da, nezaket bizde kalsın, asalet ise halkta.

Hırsızlar mı?

Eh, onların da halk nezdinde yerleri, mekânları belli!

Onlarla tanışmaya zaman yok, zaten gerekte yok.

Naci Sapan