ODTÜ arazisindeki ağaç kıyımını bilirsiniz.

Yol yapma uğruna kesilen ağaçlar Türkiye’nin gündemine oturmuştu.

Üniversite yönetimi ve öğrencileri sorumluluklarını sonuna kadar kullanmış, ağaç kesimini engellemişlerdi. Belediye-hükümet işbirliği ve hukuki bir takım formalitelerde devreye girdi yol açma çalışmaları başladı. Ancak, üniversite yönetimiyle birlikte öğrencilerin uzun direnişleri daha fazla ağaç kıyımının önüne geçti.

Dicle üniversitesinde kesilen ağaçlar günledir kamuoyunun gündeminde.

Karşı çıkışların ne olduğuna bakıyoruz; kamuoyunda çok ciddi bir kaşı çıkış yok, öğrenciler ise kampus alanındaki bu kıyımla ilgili kılını kıpırdatmıyor. Bazı basın-yayın organları ki, bunlardan biri TİGRİS haberdir, ağaç kıyımının nedenini soruyor.

 Üniversite yönetimi çok pişkin, açıklama yapıyor. Basın yayın organlarında ağaç kıyımı ile ilgili çıkan haberlerin ‘mesnetsiz’ olduğunu kamuoyuna duyuruyor. Doğru bir iş yapılmış da iftira atılıyor sanki. Orası bataklıkmış, yangın esnasında müdahale edebilmek içinmiş de, falan filan. 40 yıldır bilirim, o bölgede bir tek yangın olayına tanıklığımız yok.

 Her zaman olduğu gibi, üniversite yönetiminde yine bir panik hali hissediyorum. Orman vasfı olmayan bu arazileri sıradan gösterme gibi bir çaba var.

 İleriye doğru bakacağız, göreceğiz.

Ve şunu diyeceğiz;

“inşallah kıymetli olduğunu bildiğimiz bu araziler konut rezerv alanı olmaz.’’

Bu bölgenin de Hevsel alanından hiçbir farkı yok. ‘Hevsel’de katliama izin vermeyeceğiz’ diyenler, üniversite arazisindeki Hevsel’in devamı sayılan bu ağaç katliamına hayır diyebilmeliydi. Giden gittiyse, en azından kalan varsa onları engellemek ve ihtimal de olsa o arazinin ileride peşkeş çekilmesine engel olmak adına. Arazi, üniversitenin sorumluluk alanında olabilir, ancak kent halkının malıdır. Kentin üniversiteye sunduğu bir arazidir.

Bu da böyle biline.

Göz merceklerimizi bu araziye odaklamakta yarar var.