2002 genel seçimlerinde AK Parti aldığı yüzde 34.28 oy oranı ile tek başına iktidara geldi. Dönemin güçlü partileri DYP-ANAP-MHP-DSP-Saadet Partisi barajın altında kalınca, CHP yüzde 19.39 ile meclisteki ikinci parti olunca böyle bir tablo çıktı.

Hafıza tazeliyoruz;

2002’de baraj altında kalan partilerin birbirini takip eden iki seçimde aldıkları oy oranına bakıyoruz.

1999 seçimlerindeki oy oranları;

DSP: 22.19

MHP:17.98

FAZİLET P:15.41

ANAP:13.22

DYP:12.01

2002’deki oy oranları ise şöyle;

DSP: 1.22

MHP:8.36

Saadet:2.49

ANAP: 5.13

DYP: 9.54

Seçmenin gazabı olarak nitelendirilmesi gereken bir tablo var 4 yıllık süre içinde. Öyle bir gazap ki, partileri siyaset sahnesinden silip süpüren cinsinden Seçmene ‘koyun-kuzu’ muhabbeti yapıldığı andan itibaren siyaset arenasında gazabın devreye girdiğini görüyoruz.

AK Partiyi yüzde 34 ile iktidara getiren seçmen, ciddiye ve dikkate alındığına inandı, güvendi, yüzde 50’lere teveccüh gösterdi, 13 yıllık bir imkân sağladı.

Bence yolun sonu göründü.

Neden?

Çünkü seçmene ‘koyun-kuzu’ muhabbeti yapılmaya başlandı.

Seçmenin gazabı devreye giriyor gibi.

7 Haziran’da bunu daha net bir şekilde görme imkânımız olacak.

1999 seçimlerinden alınan sonuçlarla 2002 seçimlerinde ortaya çıkan tabloya baktığımızda, bunun son derece mümkün bir durum olduğu tartışmaya açık.

CHP ve MHP’nin gösterdiği yükselişe paralel olarak HDP’nin barajı aştığı gerçeği AK Parti açısından 2002’deki seçim tablosunu gündeme getiriyor. AK Partinin yüzde 35-40 bandında olduğu gerçeği parlamentodaki değişikliğin nasıl olacağına işaret ediyor. AK Parti’nin CHP ve HDP’ye yönelik ağır saldırılarının temelinde de böyle bir korku yatıyor.

CHP’nin ekonomik ağırlıklı, ülkeyi nasıl yöneteceğine dair kapsamlı seçim bildirgesinin yansımalarının net sonuçlarını kısa sürede gördük. HDP’nin de yine aynı şekilde ekonomi ağırlıklı seçim bildirgesi hazırladığını biliyoruz. Ekonomi ağırlıklı seçim vaatlerinin seçmen kitlesinde son derece inandırıcı etki yarattığı gerçeğini yakalayan partilerin en büyük avantajı, hırsızlık-yolsuzluktan kaynaklı ekonomik kayıpları gündeme getirmiş olmalarıdır. Muhalefet partileri bu avantajı 7 Haziran seçimleri için çok iyi değerlendiriyor.

1999 ve 2002 seçimlerindeki tablo ve oy oranları bu nedenle 7 Haziran seçimlerinde ortaya çıkacak tablo açısından ciddi bir veri olarak karşımızda duruyor.