İnsan; güçlü ve zayıflıklarıyla, korkaklık ve cesaretiyle, sevgi ve nefretiyle; kısacası duygu ve davranış özellikleriyle bir bütündür. Ancak çeşitli duygulara sahip olan insandaki sevgi, onun diğer canlılara göre üstünlüğüdür, bu duyguya sahip olması onu yüceltmektedir. Sevgi sadece duyguyla sınırlı bir durum değildir. Toplumsal bir varlık olan insana bir sorumluluk da yükler. Çünkü insan, toplum içinde yaşayan bir varlıktır. Bir arada yaşamaya ihtiyaç duyar. Bu ihtiyaç psikolojik olduğu kadar, sosyal ve ekonomik bir zorunluluktur. 

Ancak insan genel amacı ve çabası, yaşamı kolaylaştırma, huzurlu toplum ve mutlu bir yaşam ve gelecek oluşturmaktır.

Bunun gerçekleşebilmesi için de öncelikle insanların birey olabilmeyi başarması gerekiyor. Birey olarak hak ve görevleri ve sorumlulukları kadar; sevginin eksik olmaması gerekir. Yaşamın sevgi üzerine kurulması gerekiyor. Sevgisiz bir toplumda mutluluk ve huzur bulmanın şansı yoktur. Sevgi birleştiren ve güçlendiren bir duygudur. Şimdiye kadar insan karşılaştığı bütün zorlukları sevginin gücüyle aşmıştır.

Sistemlerin birbirinden farklılıkları sadece ekonomik ve siyasal değildir; insana bakışı da farklıdır
Başta bu ideolojiler olmak üzere, insanoğlunun ortaya koyduğu her türlü çaba görünürde insan mutluluğu, hayatı güzelleştirme, huzur toplumu oluşturma amaçlıdır.  

Bir toplumda huzurun, mutluluğun olabilmesi, hayatın güzelleşmesi için, öncelikle fertlerin diğerlerine karşı iyi niyet ve samimi bir hisle yaklaşması gerekir. Bu da sevgiyle, sevmekle olur. Genelde şahsi ihtiras ve arzuların kontrolüne giren insan bunu gerçekleştiremez.  

İnsan hak ve hürriyetlerinin sağlıklı bir şekilde toplum hayatına yansıyabilmesi, ancak ve ancak sevgi ateşinin insanların kalplerine yerleşmesiyle mümkündür.   

Mutlu toplumlar sadece kanun ve yasalarla kurulmuyor. Temelinde sevginin olmadığı bir yaşamın anlamı kalmadığı gibi sevgisiz toplumlarda çürümeye ve yok olmaya mahkûmdur. Sevgi toplumun mayasıdır. Hayat sevgiyle güzelleşmektedir. Sevginin olmadığı yerde huzur da olmuyor.   Sevgi, insanlarda doğuştan var olan bir duygudur.  
İnsan ve toplum için mutlu olmalarının yolu yüreğinde sevgiyi taşımasına bağlıdır. İçindeki sevgiyi iyiye ve güzele yöneltmek kişiyi ancak güzelleştirir. Sevgi dostlukları pekiştirir ve su geçirmez birlikleri ortaya çıkarır. İnsanın özüne en uygun olanı budur.

Bir toplumda huzurun, mutluluğun olabilmesi, hayatın güzelleşmesi için, öncelikle bireyin hemcinslerine, doğaya, doğadaki diğer canlılara karşı bu sevgisini göstermesi gerekir.  Bu da sevgiyle, sevmekle olur.