Fadıl Öztürk sıkı ve iyi bir şair. Çok sık şiir kitabı yayınlatmayanlardan. Biliyor ki şiir aceleye gelmez. Demlenmesi gerek. Demirin tavını alması gibi, kelamın da demini alması gerektiğini bilenlerden.

Fadıl’la yıllar evvel tanışıncaya kadar şair olduğunu bilirdim. Şiirlerini kimi dergilerde okumuşluğum vardı. Bildiğim sağlam şairdi, hem de iyisinden. Mısra haysiyetine sadık kalanların soyundan, şeceresinden gelenlerden.
Tanıştığımız gün dedi ki sohbetimizde “Ben aslında inşaatlarda demirciyim.”
Sahiymiş!
Demiri tersine de düzüne de, ustaca demir bükücülerden…
Şiir kitabını pek kıymetli dostum arkadaşım şair Vecde Erbay’la yollamış
"Benden Adam Olmaz"da demiri ustaca döven işleyen şair, dizelerde usta işi kelam etmiş.
taş taşa değince ses çıkarır
insan insana değmiyor, bırak sesini
........
taş taşa değince ses çıkar
ama insandan acı kolay çıkmaz

Dönüp dönüp okuyorum Fadıl'ın dizelerini.
Saroyan der ki, "Şiir güzeldir ama para kazandırmıyor. Son ömrümde şiir yazacağım oğluma söyledim."
Şiir doğrudur para kazandırmıyor ama şiirsiz de hayat hayli çorak.
İşi sözle olanların derdi geleceğe mısra bırakır, damıtırken sadece gün’e dair kelam etmek değil elbet.

Bu sebeple diyor ki şair;

yüzümün bir tarafı geldiğim yerlerde sabah,

diğer tarafı gidişinle güneşin battığı akşamüstü.

gölgem bile yok, bıçağıma yaslanmışım…

Bir yanı yurdu ise şairin öbür yanı sürgünlük, yurdundan vatanından uzak düşmüşlük;

artık kimse doğduğu yerde yaşlanmıyor

yurdundan çıkanlar kendinden de çıkıyorlar

iki balkon arasında ipe serilmiş çamaşırlar gibi

rüzgarda sallanan iki don, bir fanila gibi sallanıyorlar…

Ve biliyorlar ki sürgünler, sürülmüşler; dünya “acılara nüfus cüzdanı vermiyor” artık. Hoş verse de bir işe yaramıyor ya o kafa kâğıtları…

Bıçak ve dağlar şairin dizelerinde öne çıkanlar.

Dağa yüzünü dönenlerin biliyor ki şair, dostu bıçağıdır. Can yoldaşıdır. Kendisi ile hemhal, hemdem olmasıdır. Bu sebeple; taze söğüt dalından düdük yapanlar da, düşünürken bir ağacı alelusul yontanlar da kara taşa sürterek bilemek ihtiyacını duyar bir “dededen yadigâr bıçak”larını. Her dem bileylenmiş olmalıdır bıçakları. Her dem demlenmiş olmalıdır sözleri, kelamları…

Fadıl’ın adresi dağlardır. Çünkü şehirlerde adressiz kalanlardan, yani “dağlara kilitli kalan” adreslerden olduğunu asla unutmaz. Bu sebeple;

bedenim yaşlandıkça

bir o kadar uzaklaşıp ondan

dönüp yüzüne bile bakmıyor ruhum

şimdi ben nasıl ineyim çıktığım dağlardan…

Yurt ve sürgünlük dedik ya, şaire dair olmazsa olmazı az’a düşmek. Çoğunluğun belasına darp’olmak. ‘çoğunluk’ yüzünden adı azınlığa çıkmış’lara da dairdir sözleri…

Kitabına “Benden Adam Olmaz” başlığını seçmiş. Doğrudur. İşi sözle olanlardan adam olmaz. İnsan olu(nu)r. İşte bu sebeple şairin, Fadıl Öztürk’ün şiirleri insana değen şiirler…