"Müminin tek tasası, kasası olamaz." diye yazmıştı bir arkadaş. Tasası, Kasa olandan Mümin olur mu? diye yazdım ben de.

Dünyevileşen, menfaati için güçperest olan, hakka hukuka adalete teğet bile geçmeyenin Ahiret derdi var mıdır? Ahiret derdi yok ise; nice Mümin olur ki?

Ahlakı, sadece adı Müslüman olduğu için ıskalayan ve erozyona uğratan, nice Müslim olur ki?

Aslında bu özellikleri taşımayan nice insan olur ki?

Haksız kazancın peşinde koşan, emeksiz ve haram kazanç ile yaşayan, KUL hakkını pervasız çiğneyen nice insan ve Müslim olur ki?

Geçmişte çok değerli ve vefat eden bir Mollamız vardı. Molla Abdullah Akresi diye. (Allah af ve mağfiret eylesin, mekanını cennet etsin.)

"Bir toplumun katilleri, ahlaksızları, hırsızları, hak yiyenleri sırf güçlü/zengin oldukları için topluluklar içinde baş köşeye oturuyor/oturtuluyorlarsa, itibar görüyorlarsa o toplum iflah olmaz, çürür." derdi.

Hal böyle iken, ahlak bitik, tasalar kasa, Ahiret, menfaatlere kurban edilmiş ise rahat, felah, huzur yüzü görmek mümkün mü?

Bu kadar pervasız düşmanlaşmanın altında bu hal yatmıyor mu? Herkes dünyevi gücünü pekiştirmek veya güç elde etmek adına diğer kardeşleri olanları fütursuzca ötekileştirip düşman bellerken, gücü uğruna kardeşlik lafzını da iğfal etmekte değil midir?

Hakkın huzurunda eğilip rükûa varması, secde etmesi gereken ve adı Müslim olarak anılanların dünyevi menfaatler-güçler uğruna çok rahat eğildiğini, el-etek öptüğünü görmek ne hazindir değil mi?

Peki bu hal nereden tevarüs etmektedir? Kuran ve Sünnetin söylediği, emrettiği ve öğütlediğinin dışında bir hayatı bu kadar rahat yaşanılır kılan nedir?

İnsan fıtratında var olan ve İslam’ın terbiye etmeyi ısrarla istediği ancak kişilerin yapmadığı; güç-menfaat-dünya tutkusudur.

Bu tutku, önce Ahireti unutturur, sonra ölümü… Ahirette hesap vereceğini ve mutlaka öleceğini unutan birisi için tek bir amaç kalır; DÜNYA.

Bu amaç için her şeyi yapmak meşrulaşmakta, güç menfaat hırsı, daha güçlüye eğilme, ona her türlü yalakalığı yapmakta hiçbir beis görmemek başlar. Zulmü görmez, haksızlığı görmez, haram iş ve ilişkileri görmez veya ona kılıflar uydurma derdine düşer veya uydurulan kılıfların tekrarlayıcısı oluverir.

Oysa Müslümanın tasası; dünyayı daha adil, daha huzurlu, daha güvenli, daha paylaşımcı, daha yaşanılır bir yer kılmak için gayret sarf etmek ve bu tutum ve davranışları hayatının merkezine alarak, hayatının yaşanılanı kılmak ve bunu yaparken de Allah’ın rızasını kazanarak, Ahiret hesabını kolaylaştırmaktır.

Bu tasayı hayata geçirmenin yollarını, Kuran ve Sünnet belirlemiştir. Bir kısmını hatırlatmak faslından olarak şunları hemen saymak mümkündür:

Adil olun, haksızlık etmeyin, Zalim olmayın,

Harama tevessül etmeyin,

Doğru konuşun ve ilişkilerinizde  doğru olun,

Dürüst olun, sözünüzde durun,

Gıybet etmeyin, emin (güvenilir) olun,

Nesillerinizi terbiye ederek koruyun,

Ailelerinizde huzuru sağlayın,

Kadın-erkek kendinizi iffetli kılın, haram bakış-ilişkiden sakının,

Zekatınızı verin, Namaz kılın, oruç tutun,

Sabırlı olun, aceleci ve nankör olmayın.

Kin tutmayın, affedici olun,

Kardeşlerinizi, kendiniz için istediğinizi onun için de isteyerek sevin,

Herkes kendini bu bir kısmını saydığımız özellikler açısından test ettiği, başkalarını yargılamadan kendini sorguladığı ve düzelttiği gün, bu özelliklerin hayatlarda neşvü nema bulduğu, Müslümanın tasasının bu dünyada Allah’ın rızası, İnsan odaklı bir hayat, Ahireti kazanmak olduğu görülecektir.

Wesselam.