Hani bir şarkı sözü vardı;

Ölmek mi zor ?

Kalmak mı zor ?

Bu gün tam da bunu yaşıyoruz.

Hayat şartları gerçekten zor.

Ekonominin durumu ortada.

Pahalılık…

İşsizlik…

Eğitim…

Ulaşım…

Hava kirliliği

Say sayabildiğin kadar.

Hele ki geçim derdi başlı başına bir sorun.

Ölüm de artık kurtuluş değil.

Eskilerde olsak belki. Ama şimdi ?..

Geçen gün dünürüm Cengiz Çetik’in eşi rahmetli Sühandan Çetik’in kabrini ziyaret etmek için Yeniköy Mezarlığı’ndaydım.

Daha 1 ay önce bom boş olan mezarlıktaki bu alan, neredeyse tamamen dolmuş durumda.

Şaşkınlığımız gizleyemedim.

Mezar kazanlara sordum;

‘‘Ne oldu da böyle birden doldu burası?’’ diye.

Yanıt gerçekten şaka gibiydi;

‘’Abi ölen ölene. Sadece son 2 günde bu alana 20 kişiyi gömdük.

Zaten yer de kalmadı. Kalan yer 100-150 ölü almaz.

Ama isterseniz yer ayırtabilir,  mezar satın alabilirsiniz.

Bir kişilik mezar 2.300 lira. Tapusunu bile var. Sizden başka da kimse kullanamaz.

Malum burası merkezi yer. Her yere yakın. Yer bitmeden alın bence…’’

!...

Şaşkınlığımı attıktan sonra kabaca hesapladım;

Bir mezar 2 metreye 1 metre olsa metrekaresi 1.150 liraya geliyor.

Neredeyse ev parası.

Eee..

Ne demişler;

Dünyada mekan,

Ahirette iman.

Paran varsa…

Ertesi gün hastaneye gitmem icap etti.

MR ve röntgen çekmek için zemin kata gönderdiler.

Gittik. Hastamın çekimleri yapılırken görevli teknisyenin duvarda asılı kurşun yeleği giymediğini fark ettim.

‘Neden giymiyorsun ?’’

‘’Abi nasıl giyeyim, 25 kilo ağırlığı var. Giysem iş yapmam.’’

‘’Yav öleceksin, öleceksin. Resmen intihar ediyorsun.’’

‘’Yok abi bir şey olmaz. Burada havalandırma sistemi var. Radyasyonu çekiyor.’’

!..

Nasıl yani ?

X, gama ışınları, alfa ve beta parçacıkları, nötronlar… (?)

Neyse..

Her şeye rağmen yaşamak güzel be…