Evet, daha önceki yazılarımda da dile getirdiğim gibi; bu kentte bilmediğim görmediğim bir yer varsa eğer bu benim eksikliğimdir. Diyarbakır’a olan sevdam bugün dilden dile konuşuluyorsa, yazılarım birçok kişinin dilinde dolaşıyor ve binlerce kişiye örnek olarak gösteriliyorsa; benim de bunun karşılığında bir şeyler yapmam gerekiyor öyle değil mi?

   Bir kere şunu baştan söylemem gerekir ki; Diyarbakır için gerçekten de tüm içtenliğimle elimden ne geliyorsa yapmak istiyorum. Kim ne derse desin, doğru bildiğim yolda devam edeceğim. Sözümden dönmeyeceğimin ispatı olarak geçen hafta iki ilçemizi ziyaret ettim. BİSMİL VE ÇINAR.  Çınar’ı yol üstünde olması nedeniyle daha önceden Mardin ve Batman ziyaretlerimde görmüştüm. Fakat, bendeki kısa izlenimlerle kapsamlı bir değerlendirme yapmam elbette ki doğru olamazdı.

   Diyarbakır merkezine en yakın noktadaki ilçemiz olması, Çınar yolunun trafiğindeki yoğunluğu da açıklamakta. Günübirlik gidiş gelişler nedeniyle Diyarbakır’la adeta birleşen bir ilçemiz olan Çınar, Cumhuriyetin ilk yıllarında Diyarbakır’a bağlı bir köymüş. 1937 yılında çıkan kanunla ilçe statüsüne kavuşmuştur. Bu kentin her karış toprağında izi olan tarih, elbette ki Çınar’da da bugün özellikle kamuoyunda adı sıkça duyulan ZERZEVAN KALESİ ve diğer tarihi eserleri ile de ünlüdür. Örneğin, Süleyman Ağa Mağaraları ve Şikeftan Mağaraları, Aktepe Minaresi gibi…Ayrıca aynı hizada olduklarından dolayı eskiden haberleşme aracı olarak kullanıldığı da düşünülen höyükleri ile de ünlü olan Çınar ilçemizde Kaymakamlık verilerine göre tam 100 mahalle bulunmaktadır.

   Ayrıca şunu da bilhassa belirtmek istiyorum:

   Bazı çevrelerce eleştirilen bu gezilerim sağlığım elverdiği müddetçe devam edecektir. Hiç kimse başka yerlere çekmesin; elbette ki gittiğim yerlerde tanıdığım kişileri ziyaret edeceğim, tanımadıklarımla da tanışma fırsatı bulacağım. Dostluk kurmak ve bu dostluklar sayesinde ufkumuzu genişletmek bizim elimizde. Dostluk üzerine söylenmiş yüzlerce söz, yüzlerce deyiş vardır size istemediğiniz kadar sıralayabilirim.Dost gelip sizi bulmaz, siz bir adım atmadıkça da dostunuz olmaz! Ne demiş Mevlâna; “İNSANLARLA DOST OL. ÇÜNKÜ KERVAN NE KADAR KALABALIK VE HALKI ÇOK OLURSA, YOL KESENLERİN BELİ O KADAR KIRILIR” …

   BİSMİL

   Bismil ziyaretimde daha önceden yüz yüze hiç gelmediğimiz, hiç tanışmadığımız fakat tanış olmadan da birbirimizi kırk yıllık bir dostu karşılar gibi karşıladığımız çok değerli kişilerle tanışma fırsatı buldum. Kendilerine, göstermiş oldukları ilgi ve misafirperverlikleri için ayrıca teşekkür ederim.

   Şimdi isim versem, “siyaset yapıyor” diyecekler.

   Allah aşkına, siyaset bunun neresinde? Dostluklara vesile olduysa amenna…

   Sayelerinde Bismil’i tanıdım. Bismil halkının spora verdiği önemin ve değerin yakinen tanığı oldum. Ve Bismil ilçemizin tarihini öğrenme fırsatını yakaladım.

Bilmemek değil, öğrenmemek ayıpmış. Ben bu kent hakkında her şeyi öğrenmek istiyorum. Zamanım da var, azmim de!

"Güzel Fidanlıkları dağıttım, Dillere destan asma bağlarını tahrip eyledim, bahçeleri ve eşsiz güzellikteki sarayları atlarımızın ayakları altında ezdim, sazlık kadar sık ormanları yaktırıp kestirdim"

Bu sözlerin Bismil’den kaçırılan; Asur Kralı Salmanasar'ınTUŞPA'da ortaya çıkarılan ve kendi adına diktirdiği ve halen Londra BİRİTİSH müzesinde sergilenen iki Dikilitaşta yazılı olduğunu öğrendim örneğin.

   Acaba bizden çalınıp götürülen kim bilir kaç tarihi eserimiz var? Tarihinin her döneminde büyük uygarlıklara ev sahipliği yapan bu kadim kentte kim bilir daha başka neler var yurt dışına kaçırılan? Var olduğu her çağda hem siyasi hem ticari hem de kültürel açıdan daima merkez olan Diyarbakır’ımız; geçmişten geleceğe uzanan bir medeniyetler köprüsüdür. Ve ben de bu köprüde bir yolculuğa çıktım. İyisiyle kötüsüyle, acısıyla tatlısıyla, ezasıyla cefasıyla seviyorum bu kenti. Bir ana gibi şefkatli, bir baba gibi koruyan kollayan Diyarbakır; gölgen yeter!

   Senin kanatlarının altında herkese yer var.

   Gölgende sığınır insanlar; gölgende ağlarlar, gölgende gülerler.

   Diyarbakır sevgisinde kalın…

   Haftaya görüşürüz.

 Meltem Gönüllü