Normal bir ülkede hükümetlerin normal süreleri ile görevi bırakma süresini nasıl değerlendirmek gerekir diye düşündüm. Normal süre yasalarla belirlenmiştir.  Hükümetler görev sürelerini tamamlar, yeniden seçime gider, seçmen teveccühü ile ya yeniden göreve gelir ya da teveccühe mazhar değildir, muhalefetteki yerini alır.

Görevi bırakma, yani istifa etme süresi konusunda belirlenmiş bir tarih yoktur. Hükümetin icraatlarından kaynaklı ahlaki, maddi meselelerde dahil olmak üzere, bilumum topluma, o ülkenin halklarına yönelik hatalar, dış politikadaki yanlışlar, bu yanlışlardan kaynaklı özellikle komşu ülkelerle savaşa girme ihtimalleri o hükümetin görev süresini beklemeden istifasını zorunlu hale getirir. Etik ahlakta bunu gerektirir.

Bizim ülkemizi ve hükümetimizi mi anlatıyorum?

Neden öyle anladınız ki?

Bizim ülkemizde SOMA gibi bir faciamı oldu?

300 kişi mi öldü?

Gezi eylemleri sırasında gencecik çocukların hayatına mı kıyıldı?

Hemen yanı başımız da Suriye diye bir ülke mi var?

Biz bu Suriye denen ülkeye tonlarca silah, mermi, bomba, makineli tüfek sevkiyatı mı yaptık?

Oralarda IŞİD denilen bir örgütle bağlantılar kurarak buraya lojistik destek mi sağladık?

O örgütün tutuklu meczup/mensuplarını pazarlıklar sonucu serbest mi bıraktık?

Bizim hükümette ki bakanlarımızın, oğulları yolsuzluk yaparak aile kasalarını tıka basa doldurdu mu? Olsaydı zaten ‘adil yargılama’ isterlerdi.

Öyle olmadığı için!

‘Görevlerine devam’ ediyorlar.

Bir dönen daha yetki istiyorlar.

Artık gerisi sizin bileceğiniz iş.

Dinle vicdan, vicdanla cüzdan arasındaki ince ve kalın çizgileri birbirinden ayırmak için çok az bir zamanınız var. Ülkenin geleceğine yönelik verilecek karar için son 8 gün.

Sonrası yok.

**

Bir ülkeyi yönetme ile yönetimde çöreklenme arasında ciddi farklar vardır. Adam gibi yönetenler günü geldiğinde adam gibi de giderler. İhtiyaç varsa bir daha gelirler. Çöreklenenler gitmezler, gitmeyi de bilmezler.

‘Bir defa çöreklendik, sonrası yok. Gidersek gelemeyiz’ gibi kendilerine göre son derece haklı gerekçelerle avunma moduna girip, toplumun büyük çoğunluğunun kendileri ile ilgili düşündüklerini dikkate almazlar.

Adam gibi yönetmek, demokrasidir.

Çöreklenerek yönetmek, diktatörlüğün ön koşuludur.

Söküp atmak zordur.

Sökmeden atmakta mümkün değil.

Sonuçta giderler, ancak bulundukları ülkenin de altını üstüne getirmenin müsebbibi olurlar. Onarılması güç yaralar açarlar.  Diğer ülkelerde açılan onarılmaz yaraların tanığıyız. Korkumuzda bu nedenledir. Onun için 7 Haziran günü oy atacağımız sandıkların önemi çok büyük.

Çöreklenmelere fırsat verilmeyecek kadar çok önemli.