Toplumu yönetme görevi üstlenenlerin sorumluluğu sonsuzdur. Bireylerin ve toplumun her şeyinden sorumludurlar. Yönetenler hiçbir koşul altında kendilerini sorumsuzluk kisvesi ile gizleyemezler.

Yönetenler, toplumdaki farklılıkları çok iyi gözetmeli, dikkatten kaçırmamalıdır. Yerel ya da genel, hiç fark etmiyor, her iki alanda da dikkat edilmesi gereken kutsallar vardır, yönetenler bunlara dikkat etmek zorundadır.

Elektriğe yüklenildiğinde nasıl sigortalar atıyorsa, Bireyin ya da toplumun kutsallarının sinir uçları ile oynandığında o alandaki sigortaların da atmasına neden olunur. Bütün dünyada böyledir. Özellikle din, dil, ırk konusunda sinir uçlarıyla oynanmaz, bu kutsallar devletler tarafından güvence altına alınır ki, toplumsal uzlaşı olsun, eşit yurttaşlık temelinde birlikte yol alınabilsin.

**

Bizim ülkemizde bu sinir uçları ile birebir böyle oynanmasa da, hem yerelde hem de genelde yönetenler toplumun bütün sinir uçlarıyla adeta oyun oynuyor. Sinir uçlarımızın hassasiyeti din, dil, ırk meselesinin de ötesinde bir mecraya taşınmış durumda.

Bir taraftan çocuklarına mama, sebze, meyve, et alamayan, okula gönderemeyen çok büyük bir kalabalık diğer yandan iktidarın nimeti dediğimiz, aslında bize, hepimize ait olan nimetleri kendi aralarında paylaşan küçük bir kesim. Emeksiz, üretimsiz, asalak kesim.

Bunların tek yaptıkları; yağcılık, yandaşlık, soytarılık, sonra gelsin paralar.

Bunları gören ötekileştirilen, yok sayılan, dikkate alınmayan kesimin sinir uçları zedelenmez mi?

**

‘Babası ölmüş, kimsesiz, genel merkezde işe başlasın’ denilmiş, sonra o tosuncuğa ‘Allah yürü ya kulum’ demiş. Herkesin, hepimizin babası ölüyor ya da öldü, kimsede elimizden tutup böyle bir nimetin içine atmadı!

İyi ki de atmadı. Bizde zaten çocukluğumuzdan bu yana meyletmedik.

Halkın çocukları işsiz, onların çocukları iş-güç bir yana, birde zenginleşme alanları açık.

**

O nedenle; diyorum ki, toplumun sigortasını attıracak sinir uçlarına daha fazla dokunmayın. Küçük sigortalar atsa bile ana sigorta ülke menfaatleri konusunda hassasiyetini koruyor.

Yurttaşlık hukukunu daha fazla zedelemeden toplumsal fayda ayarlarına dönmek, hem ülkenin hem de iktidarın lehinedir. Çünkü iktidarın kullandığı araç sadece devlet erkidir, devletin kendisi değil.

Ayrıca erk hepimize aittir.

İyiye ya da kötüye kullanmak ise tercihtir.

Her iki halde de sonuçları kullananı bağlar.