İktidarın treni raydan çıktı

İçi günahlarla yüklü bir tren raydan çıkmış üstümüze doğru geliyor. Daha önce makas değiştire, değiştire geliyordu, şimdi, gördüğümüz, anladığımız kadarıyla değiştirecek makasta kalmadı, raylarda bitti, tren son sürat üstümüze, üstümüze geliyor.

Böyle olmayacaktı aslında. Bu treninin demokrasi istasyonunda durup, mola verme şansı vardı, ancak durmadı. Ya da durdurulmadı.

‘Demokrasi bizim için amaç değil, araçtır’, ‘Demokrasi bir tramvaydır, gittiğimiz yere kadar gider, orada ineriz’, denildi, demokrasi istasyonu pas geçildi, mafyanın istasyonunda park edildi. Ya da birileri park ettirdi mafyanın istasyonuna.

Devlet-siyasetçi-mafya üçgeniyle iktidar olmak, iktidar etmek, yönetmek sonsuzluğa hitap etmiyor. Dünyanın hiçbir ülkesinde de uzun vadeli başarı şansı olmamıştır bu üçgenin. Olduysa bile kısa sürelidir, sonsuz değildir.

Kimsenin bu iktidara düşmanlığı, kini, hasedi yoktu. Siyasal İslam’ın yüzde 10-20’lik oy potansiyelini bu halk yüzde 50’lerin üzerine taşıdı; daha iyi bir yaşam, daha huzurlu bir yaşam için. Demokrasi için, hak, hukuk, adalet için, eşit yurttaşlık temelinde bir gelecek için.

Demokrasi istasyonunda mola verilse, biraz soluklanılsa, aklıselim hareket edilse, başka bir istasyonda durmaya gerek kalmayacaktı. Mafyanın istasyonunda park etmek, Müslüman’ın adalet fıtratına uygun olmadığı gibi, laik, demokratik bir yönetim alışkanlığı olan toplumun fıtratına da uymaz.

İki istasyon arasındaki gözle görülür, hissedilir farkın tespitinin yapılmamış olmasını iktidar sarhoşluğuyla, kibirle yormayalım da ne yapalım?

Sonuçta; mafyanın istasyonundan yola çıkmakla Demokrasi istasyonundan yola çıkmak arasındaki farkın anlam ve önemini video çatışmalarıyla öğrenmiş bulunmaktayız.

Mafyanın ve onun türevlerinin umurunda mı devlet, ülke, halk, millet. Mafyanın devleti, milleti, ülkesi, halkı paradır. Bir de kendisinin varlığıdır, varlığının devamıdır. Gerisini yakar, yıkar, döker, kırar, benden sonra tufana zemin yaratır. Treni de böyle raydan çıkarır, halkın üstüne, üstüne gitmesini sağlar.

Raydan çıkan iktidarın trenini normal şartlarda durdurmak artık zor. Nerede, nasıl, ne şekilde durur, tahmin etmek zor. Temennimiz demokrasi durağına yakın bir yerde durmasıdır.

Yeter ki halk zarar görmesin. Zarar görmesi gerekenlerin, bunu hak edenlerin avukatlığı bize düşmez.