Siyasi partiler, parlamenter demokratik rejimin vazgeçilmez temel unsurlarıdır.

Çok parti, daha çok demokrasidir.

Çok sesliliktir.

Daha fazla fikir, daha fazla üretimdir.

Demokrasi adına, insan hakları adına, birey adına, toplum adına daha çok demokrasi ve daha çok üretim araçlarıdır partiler.

1990’lı yıllardan itibaren Kürtlerle ilgili siyasetin boyut kazanması, bölgede bazı partileri tam anlamıyla bitirdi. Kalan partileri de tedricen alanın dışına attı. Bu durumun olgunlaşmasındaki en büyük etken, genel merkezlerin üretimsizliği oldu. Bu süreç, özellikle SHP ve CHP’yi bitiren bir süreç oldu.

DEP’li milletvekillerinin ihraçları, ilerleyen süreçte bu durumun düzeltilmemesi Sosyal Demokrat Partilerin kapsama alanının dışına itilmesinde en büyük etken oldu. ANAP, DYP gibi sağ-liberal çıkışları olan partilerin, desteklendikleri taban açısından dayanma güçleri ise, ancak 2002’ye kadar sürdü.

Ülkenin bir bölgesinde varlığı hissedilmeyen partiler, ülkenin sorunlarının çözümü ile ilgili politika yapıyor. Sorunun içinde olmadan, şu ya da bu şekilde çözüm üretmeye aday olmayan bir parti, iktidara nasıl aday olabilir ki?

Sağı, solu, İslamcısı, cemaatçisi, Türkiye’de yaşayan tüm kesimler, Kürt oylarının öneminin farkına vardı!

Bunun öneminin farkına varmak yeterli mi?

Değil?

Ama böyle bir gerçek var. Bu gerçek üzerinden hareket edildiğinde, her gün sorun olarak tartıştığımız Kürt meselesinin de çözümü konusunda daha odaklı bir siyaset yürütmek mümkün olur.

CHP’yi ve SHP’yi yıllarca ayakta tutan oylar, Kürt oylarıydı.

Başbakan Recep Tayip Erdoğan ve AK Partiyi üçüncü kez tek başına iktidar yapan oyların önemli bir miktarı Kürt oylarıydı.

Bu oylar, sadece Kürt illerindeki oylar da değil, ülkenin Batı illerinde yoğun yaşayan Kürt nüfusun oylarıydı.

Şimdi Cumhurbaşkanlığı seçimi var

Kürt oyları ağırlıklı olarak seçimin ana gündemi.

Ben, HDP adayı Selahattin Demirtaş’la ortaya çıkan bu durumu tek başına Kürt oyları olarak ta değerlendirmek istemiyorum. Demokrat, Sosyal-demokrat, sol, sosyalist, ötekileştirilen, sistemin dışına itilen kesimin oylarının buluşacağı ortak bir platform olarak düşünüyorum. Siyasette yeni bir dönemin başlangıcının ayak sesleri olarak değerlendiriyorum.