Taciz, tecavüz, yol kesme, adam dövme gibi bilumum ne kadar kriminal bir durum varsa güzergâh MHP’ye, ülkü ocaklarına yönlendiriyor. Zaten pratikte de tanıklığımız var. Milliyetçilik kisvesi, Vatan-Millet-Sakarya edebiyatının içinden fışkıran kriminal durumun sonuçlarının suç ile buluşmalarının cezaya dönüşmemiş olmasının da tanıklarıyız.

Nereden başlıyor tanıklığımız?

12 Eylül 1980 öncesinden.

Çok fazla bir şey değişmedi, belki beyaz çoraplarından vazgeçtiler. Ancak mantalitede fazla bir değişiklik yok, o hala beyaz çorap tadında!

Şimdi çok daha rahat durumdalar, çünkü devlet erkini elinde bulunduranlarla ortaklıkları var, rahatlar!

Böyle olunca da mafyacılık oynamak çok daha rahat oluyor.

Zihniyet bu olunca, bu zihniyette ne kadar sahibine yaramayan, ülkeye, millete, devlete faydası olmayan, hiçbir zaman da olmayacak tosunların tamamı MHP ya da ülkü ocakları hanesinde kümeleniyor. İhtiyaç olduğunda ya da birilerine yaranmak istediklerinde sokağa, caddeye çıkıp, bu ülkenin iyiliği ve geleceği için konuşanlara saldırıyorlar, sonra ortadan kayboluyorlar.

Bir süre sonra yakalanıyorlar, çakalca savunmalar yapıyorlar; yan baktı, omuz attı, göz süzdü gibi. Bağımsız yargımız da bu beyanları esas alarak tosunları salıyor piyasaya.

Böyle olunca da; pervasızlıkların dozu da artıyor.

Başıboş adamdan çok ne var.

Partinin koca, koca adamları da bu tosunlara sahip çıkıyor.

Bu nedenden, adam dövmenin, taciz ve tecavüz eylemlerinin cezaya dönüşmeyeceğinden eminler, rahatlar.

Hukuk devletinde kaldık mı tosunların eline.

İktidar ve devlet erki nedeniyle çok güçlü tosunlar. ‘Gölgelerin gücü adına, güç bende artık" deyip piyasada fink atıyor, saldıracak, dövülecek adres bekliyorlar.

Koro kalabalık.

Toplu hareket ediyorlar, toplu saldırıyor, toplu savunma yapıyorlar. Basın yayın koroları da eşlik ediyor.

Şimdilik mutlular.

Ya yarın!