‘Geldi geçti şimdi yalana benzer’ diyor, yaş destanında Celal Güzelses. Yaşam dediğimiz o tiyatro oyunundan söz ediyor. Perde ne zaman açıldı ne zaman kapanacak, bilmiyoruz. Kontrol bizde değil.

Hani o önce start, sonra finiş dediğimiz şey.

Onun kontrolünden söz ediyorum.

Ancak, kontrolün bizde olduğu o ara geçişte yapılanlar önemli. İnsanın, insanlığın, insan ve hayvan âleminin birlikte geçirdiği zaman diliminde yapılanların Z raporu önemli.

Ne yaptık, ne yapmadık, neyi yapamadık?

Bilerek, isteyerek ya da bilmeyerek!

Hoş bir Seda mı?

Boş bir veda mı?

Tarihte iyi ya da kötü, izlerini bugüne taşıyanlar var.

O kadarda yalan değilmiş.

Gelir-geçer ama yalan değil, izi olandan belli, yalan değil.

İzler önemli.

Kötüye de iyiye de yönlendirir.

Arası yoktur diyemiyorum, çünkü ikisinin arasında kalan kısım

Günümüz insanını ve ahvalini yansıtıyor.

Telaffuzu dalkavukluktur, yalakalıktır sonra da biattır.

Birey üçkâğıtçı, yalan-dolan, desise, hile, her şey mevcut, halk düşmanı, beş kuruş etmez, çevredekiler de teyit ediyor, beş kuruşluk kıymetsizliğini, sonra ‘boş ver, idare et’ diyor. Durumu normalleştirmeye çalışıyor, kendilerine göre oluşturdukları düzen, nizam, intizama doğru yönlendiriyor, oraya doğru çekiyor, direnç kırıyor. Herkes birbirini yapılan yanlışlıklara ortak ediyor.

Özeti; at izi it izine karıştırılıyor, herkes birbirinin yanlışına vakıf oluyor, kimse kimseye dokunmuyor. Bugünün iktidarını ve türevlerini anlatan hikâye böyle aslında. ‘Çok enteresan bir yaşam felsefesi’ demiyorum, çünkü yaşanıyor. Tanıyoruz, biliyoruz, toplumun geneline hâkimiyetinin farkındayız.

Hoş bir Seda mı?

Boş bir veda mı?

Boş bir veda, ‘Ben’ diyenler için,

Hoş bir seda, biz/bizler diyenlere için.

İyi iz bırakanların izlerine katkıda bulunmak, izleri devam ettirmek, geleceğe iz bırakmak için elbette ki hoş bir seda. Çünkü geleceğe bırakacağımız izler önemli. İyi insanlar iyi insanların izlerinin takipçisidir.

O nedenle; hoş bir seda..