Eskiler hep şöyle derlerdi;

‘Diyarbakır sahipsiz kent’

Kızardık onlara, ‘nasıl sahipsiz, biz gençler varız’ diye.

Hatta ‘Ne diye siz sahip çıkmadınız’ gibi serzenişlerimiz de olurdu.

Şimdi bakıyorum, haklılarmış. Sahipli olmak yâda olmamak temelli feodal bir mantıkla meseleye bakıldığında, ortaya demokrasi dışı bir durum çıkıyor. Şahsa yâda bir otoriteye dayalı sahiplenme mantığının devreye girdiği alanlardaki dar alanlar sahipli, geniş alanlar  ise sahipsizlik yaşıyor.

Aymazlık var, oldu-bittiye getirmeler var.

‘Neyse boş ver, oldu bir kere, oldu ve öldü ye çare yok’ gibi ucu çok açık bir mantık devreye sokuluyor, sonra rant alanına kapılar açılıyor. Çok geniş kesimler ise hiçbir şey yapamıyor. Sonra ‘Bu kent sahipsiz’ gibi kadere boyun eğdiren söylemler devreye giriyor. Daha sonra kent ‘dönme dolap’ misali alt üst oluşlar yaşıyor.

Ağaçlar kesiliyor, birkaç karşı çıkış sonrası unutuluyor.

Sit alanına devasa binalar dikiliyor, tık yok!

Sonra bazı karşı çıkışlar söz konusu oluyor, birileri ‘Yıkılacak’ diyor, bunun üzerine sesler kesiliyor.

Sonra bir bakıyoruz; yıkılacak denilen alanı daha da garantiye alacak bir durum ortaya çıkıyor. O alana daha büyük katma değerler kazandıracak bir akıl devreye giriyor, adı da KONGRE VE KÜLTÜR merkezi olarak lanse ediliyor.

Kongre ve kültür merkezi yapımına karşı çıkmak ‘çağdışı’ bir davranış biçimi olarak algı yarattığı için de sanırım çok fazla yapılacak bir şey kalmıyor.

Kentin ihtiyacı var, karşı çıkmak olur mu?

Olmaz, devam edin.

Aman ha yapsınlar, yatırımdır, iyidir, istihdam alanı da çıkar ortaya, işsizlere de iş bulunmuş olunur!

**

Stadyumun yeri TOKİ’ye devir oluyor. İhale edilip şahsa veriliyor.

Ne olacağı belli değil.

Ortadoğu’nun en büyük camisi mi, AVM’mi, konut alanı mı olacak?

Hiç belli değil.

Bu kent sahipli mi, sahipsiz mi?

Hiç ama hiç belli değil.

Galiba eskiler haklı çıktı!

Dönme dolap ise dönüyor

Durur mu?

Hep dönecek hali yok ya, elbet bir gün kafa dönecek, mide bulanacak, dönen dolaplar da statik hal alacaktır.