Hani ‘çivisi çıkmış’ denir ya, rezalete işaret edilir, ülkenin durumunu da aynen böyle aktarmak, anlamak, tam da bu noktada içinde bulunduğumuz ahvalin vahametini analiz etmeden geçmek mümkün değil.

Ağızlarda dolanan yaygın tek şey;

 ‘Ülkenin hali ne olacak?’

Evet, ne olacak?

Büyük çoğunluk tedirginiz, hep birlikte soruyoruz;

‘Ülkenin milletin, halkın, halkların hali ne olacak?’

İçişleri Bakanı, açlık grevindeki öğretmenleri örgütçü olarak ilan ediyor.

İnsani bir durum söz konusu iken, insan yaşamını hiçe sayan anlayışla yurttaşlarını suçlayan içişleri bakanının bu tavrı doğal olarak emrindeki polislerin harekete geçmesini, aşırı güç kullanmalarını ‘meşru’ hale gelmesine zemin hazırlıyor.

Meşru direnme hakkını gayrı meşru hale getirme çabasının ülkeyi getirdiği noktayı tek bir açıklama ve müdahale biçimi ile anlamak mümkün. Tutuklu kadın Milletvekilinin 3 yaşındaki kızına bakmak için onun cezaevine getirilmesini talep etmesini dahi tartışamaz hale gelmiş olmamızın bizi götürdüğü noktanın kör bir nokta olduğuna işaret etmemizden daha doğal ne olabilir ki?

Hiçbir suçu olmayanlar akla gelmeyen suçlamalarla gözaltına alınıyor, tutuklanıyor, cezaevlerine gönderiliyor, sonra ‘kendini akla’ deniyor. 

İyi de ortada işlenen bir suç yok ki insanlar kendilerini ‘Aklasın’!

Belki de ‘Suçun şahsiliği’ ilkesinden hareket ediyorlardır!

Ha dersiniz?

Suç şahsi bir şey ya, o nedenle her birey kendisi için kafasında bir suç üretsin, yüklensin, sonra hakim karşısına çıksın, şöyle desin;

‘Sizin haberiniz yok, kendimi ihbar ediyorum, ben şöyle-böyle bir suç işledim, şimdi haberiniz oldu, ama ben kendimi aklamış oldum, siz de beni serbest bırakın.’

Ya gerçekten suçlu olanlar ne yapsın, onların tavrı ne olsun?

Diye de soracak olursanız, cevabım aşağıdadır

Onların bir şey yapmasına gerek yok, ‘hiçbir suç kaydına rastlanmamıştır’ belgeleri zaten hazır.

ALLAH affetsin, mahşerde görüşürük!