VİDEO - Tek başına ve 8 aydır karanlıkta

Ali Abbas Yılmaz - Özel

TİGRİS HABER - 4 yıl önce eşini kaybeden ve yalnız yaşayan Yıltaş, devletten yardım sözü aldığına ancak bugüne kadar herhangi bir yardımda bulunulmadığını söyledi. Bunun tek istisnası olan ve Pandemi sürecinde aldığı bin TL yardımın ise 500 TL’sini cezaevindeki oğluna gönderen Yıltaş, 500 TL ile de bakkaldaki birikmiş borçlarını ödediğini belirtiyor.

‘Elektriklerim kapalı, 8 aydır karanlıktayım’

Diyarbakır’ın Bağlar ilçesi Yunus Emre mahallesinde kiracı olarak yaşayan Bedri Yıltaş, yaşadıklarını Tigris Haber’e anlattı. 8 aydır karanlıkta yaşamak zorunda kaldığını ifade eden Yıltaş, şöyle konuştu: “Ben 1960 doğumluyum. Eşim öldü, yalnız yaşıyorum. 4 sene önce kalp krizinden eşimi kaybettim. 2 oğlum var biri cezaevinde biri ile de konuşmuyorum. İnşaatlarda alçı, boya işleri yaparak geçimimi sağlamaya çalışıyorum. İş buldukça çalışıyorum ama aylardır bir tek iş yapamadım. 6 ay oldu kiramı ödeyemiyorum. Elektriklerim kapalı, 8 aydır karanlıkta oturuyorum. Elektrik faturasını ödemeye gücüm yoktur. Fatura da üst üste zamlandı edemedim ödeyeyim. Sabah çıkıyorum akşam eve geliyorum. Başka bir gelirim bir yerde yok. İş de yok ki, çalışayım. Geçen sene iyi kötü iş vardı kendime işe gidiyordum ve idare ediyordum. 8 ay oldu elimi işe vurmamışım. Ne sigortam ve ne bir maaşım var. Ben neyle geçim yapayım? Bazen tamirat işleri çıkıyor ve bir ekmek alıyorum, idare ediyorum kendime. Bazı günler de var öyle yatıyorum. Eve gidiyorum elektrik yok, ne bir televizyon açabiliyorum ne bir şey. Karanlıkta biraz oturuyorum, sonra yatıyorum.”

‘Sana yardım edeceğiz diyorlar ama yardım mardım yok’

Devlet yetkililerine yardım için başvurduğunu ancak henüz bir sonuç alamadığını ifade eden Yıltaş, şunları söyledi: “Valiliğe gittim ama Valinin yanına beni bırakmadılar. Orada benim kimliğimi aldılar kaydettiler, sen evine git dediler ama sonra kimse gelmedi.  Elektrik faturam, su faturam cezadadır. Gücüm yok ödeyemiyorum. Cezaevindeki oğluma bir kuruş para gönderemiyorum. Telefonla görüşüyorum, ‘baba niye yanıma gelmiyorsun’ diyor. Diyorum, oğlum edemiyorum geleyim. Buradan Muş’a gitmeye bin TL para gidiyor. Ona para vermek lazım, elbise almak lazım. 6 aydır ben oğlumu görmedim. Ben 6 tane dilekçe verdim, dedim oğlumu Diyarbakır’a verin vermediler. Ben 45 bin TL borcun altındayım. Borç etmişim oğluma avukat tuttum ama o da boş. Hiçbir yerde çarem yoktur, umudum sadece Allah’tadır. Allah bir nasip verirse odur, başka bir şey yok. Yardım kimden isteyeyim. Ben istiyorum ki, devlet bana bir yardım etsin ama onlar da sen git eve biz geliyoruz diyorlar. Sana yardım edeceğiz diyorlar ama yardım mardım yok. Sadece bin TL yardım elime geldi. O paranı da 500 TL’sini cezaevindeki oğluma gönderdim. Çok umutsuz kalmıştı, mecbur ona yolladım. Paranın kalanını da bakkaldaki borcuma verdim.”