Bu bebeğe sahip çıkalım!

  4 çocuklu ailenin en küçük çocukları henüz dört aylık. İki ayağı da tutmuyor. Sırtında kocaman bir yara var. Anne ve babası çöp toplarken diğer çocukları gibi onu da yanlarında götürüyor. Çünkü çocukları bırakacak kimseleri yok. 4 aylık Mustafa Muhammed anne-babası çöp toplarken, çöp torbasının içinde onları beklemek zorunda. Ailenin tek istediği bebeklerinin tedavi edilmesi.

Suriye'nin Halep kentinden kaçarak Diyarbakır'a gelen Suriyeli aile yaşamak için iki seçenekten birini tercih etmek zorunda kalmış. Ya dilencilik yapacaklar ya da çöp ve atık toplayarak yaşamaya çalışacaklardı. Onlar dilenciliği değil, çöp toplamayı seçti birçok Suriyeli aile gibi. Yenişehir ilçesi Aliemiri 2. Sokak'ta rastlıyoruz onlara iftar vakti. Dağkapı meydanında kurulan iftar çadırından alabildikleri bir kumanyayı 4 çocuk ve anne-baba paylaşmak zorunda. Üstleri perişan, kimlikleri yok. Suriye'den kaçarken ancak canlarını kurtarabilmişler. Her şeyleri geride kalmış.

Çöp toplayarak geçimlerini sağlıyorlar

İşaret diliyle ya da onların çat pat öğrendikleri birkaç Türkçe-Kürtçe kelimelerle diyalog kurmaya çalışıyoruz bu Arap aile ile. Bağlar ilçesinde aylık 150 TL ödeyerek kiraladıkları bir gecekondunun tek göz odasında yaşamaya çalışıyorlar. Hiçbir geçim kaynakları yok. İftar vakti yaklaşmaya başlayınca Yenişehir semtinin Lise Caddesi, Aliemiri 1-2-3-4 caddeleri ve Ziya Gökalp Lisesi yakınlarındaki çöp konteynırlarından topladıkları atıkları satarak hayata tutunmaya çalışıyorlar.

Anne göz yaşlarına hakim olamadı

Çocukları Salih 5, Turki 1.5, Ahmed 2 yaşında. En küçük çocukları Mustafa Muhammed ise henüz 4 aylık. Anne ve babası çöp toplamaya çıkarken onu da çöp torbasına serdikleri kirli bir battaniyenin içine bırakarak o şekilde dolaşıyorlar sokak aralarında kurulu çöp konteynırlarını. Minik Mustafa Muhammed'in sırtında kocaman bir yara var. Her iki ayağı da tutmuyor. Anne Esma Nut, gözyaşları içinde çocuğunun tutmayan minik ayaklarını bize gösteriyor. Daha sonra sırtını açıyor. Sırttaki yara vücuduna yayılmaya başlamış. Bu şartlarda bırakın yarasının iyileşmesi, çöp torbasının içinde 4 aydır yaşaması bile mucize gibi...

Oğluma yardım edin

Baba Muhammed Settuf ve anne Esma ile işaret diliyle konuşmaya çalışıyoruz.  Aile, yaşadıklarına 'kader' deyip ellerini gökyüzüne doğrultarak Allah'a yalvarıyor. Kimseden bir şey istedikleri yok. Ne para, ne yiyecek. Zaten her akşam çöplerden topladıkları kağıt, plastik gibi atıkları hurdacılara satarak karınlarını doyurabiliyorlar. Yarı tok, yarı aç Diyarbakır sokaklarında yaşamaya çalışıyorlar. Tek istekleri var. İki ayağı tutmayan ve sırtındaki yara ile çöp torbasındaki mikroplar içinde yaşamak zorunda kalan 4 aylık Mustafa Muhammed'in tedavi edilmesi.

İlyas AKENGİN/ÖZEL